فیلمسازی سفری به دنیای روایتها و احساسات است

*چه شد از اینهمه فعالیت هنری فیلمسازی را انتخاب کرده‌اید؟

فیلمسازی برای من یک سفر است، سفری به دنیای روایت‌ها و احساسات. از زمانی که به یاد دارم به داستان‌گویی علاقه‌مند بودم و این عشق به تدریج به سینما کشیده شد. سینما به من این امکان را می‌دهد که نه تنها افکارم را به تصویر بکشم، بلکه در دل آنها به مسائل انسانی و فرهنگی بپردازم. در واقع، فیلمسازی برای من یک وسیله برای ایجاد گفت‌وگو و تبادل نظر است. همچنین، من به این باور دارم که سینما می‌تواند به ما کمک کند تا جهان را از زوایای مختلف ببینیم و برای تغییرات مثبت در جامعه تلاش کنیم. این عشق و تعهد به داستان‌گویی و تأثیرگذاری بر پیرامون، مرا به سوی فیلمسازی هدایت کرد.

*و فضا چقدر برای رشد جوان‌ها در دنیای تصویر و نمایش مهیا است؟

با پیشرفت فناوری و دسترسی به ابزارهای تولید، جوانان به راحتی می‌توانند آثار خود را خلق کنند و به نمایش بگذارند. اما متأسفانه، نبود سرمایه‌گذار و اعتماد نکردن تهیه‌کنندگان به فیلم‌سازان نوپا می‌تواند مانع از شکوفایی استعدادهای زیادی شود. این عدم اعتماد باعث می‌شود که بسیاری از ایده‌های خلاقانه و نوآورانه هرگز به مرحله تولید نرسند. به علاوه، این موضوع می‌تواند سلیقه مخاطب را محدود کند، زیرا فیلم‌هایی که تولید می‌شوند غالباً از الگوهای تکراری پیروی می‌کنند و این امر می‌تواند تنوع و نوآوری در سینما را تحت تأثیر قرار دهد. بنابراین، لازم است که فضای حمایتی بیشتری برای جوانان و فیلم‌سازان جدید فراهم شود تا بتوانند به رشد و شکوفایی استعدادهای خود ادامه دهند.

*تلخی‌ها و شیرینی‌های این حرفه از نظر شما چیست؟

فیلمسازی مانند هر حرفه‌ دیگری تلخی‌ها و شیرینی‌های خود را دارد. شیرینی آن را میتوان در لحظاتی مثل لحظه جرقه ی یک ایده تا خلق کامل آن اثر هنری و دیدن تأثیرگذاری بر احساسات و تفکرات دیگران پیدا کرد یا زمانی که می‌بینم یک قصه توانست بامخاطبان ارتباط برقرار کند و احساساتی را در آن‌ها برمی‌انگیزد. اما تلخی‌ها هم مثل مسیر زندگی اکثر آرتیست ها پر از فشارهای مالی، عدم تأمین بودجه و انتظارات بالای دیگران است. بسیاری از پروژه‌ها ممکن است به دلیل کمبود منابع متوقف شوند و این می‌تواند برای یک فیلم‌ساز ناامید کننده باشد. در مجموع، فیلمسازی برای من یک ماجراجویی است.

*زیبایی‌شناسی چقدر در حرفه شما تأثیر دارد؟

زیبایی‌شناسی در فیلمسازی نقش بسیار کلیدی دارد. هر انتخابی از جمله رنگ، نور، کادر و حتی موسیقی می‌تواند احساسات و پیام‌های عمیق‌تری را منتقل کند. من معتقدم که زیبایی‌شناسی نه تنها باید با داستان‌گویی ترکیب شود، بلکه باید به گونه‌ای باشد که به تقویت پیام فیلم کمک کند. البته من زیاد طرفدار پیام دادن با فیلم نیستم. همچنین زیبایی‌شناسی میتواند به معنای ایجاد تجربه‌ای جذاب و تأثیرگذار برای تماشاگران باشد، این تجربه می‌تواند شامل حس زیبایی، ترس، شادی یا حتی عشق و امید باشد.

*چه ویژگی‌هایی را در کارتان در نظر می‌گیرید تا نسبت به آثار همکارانتان متمایز شود؟

هر فرد از دیگری متمایز است و نیازی به تلاش برای آن نیست. برای من، هدف اصلی این است که صدای خاص خودم را در سینما پیدا کنم و به جای دنبال کردن الگوهای موجود، به روایت قصه‌هایی بپردازم که واقعاً ذهنم را درگیر می‌کند. من به خلق داستان‌ها ساده اما چندلایه و شخصیت‌های واقعی اهمیت می‌دهم و سعی می‌کنم از تجربیات شخصی خودم در این فرآیند استفاده کنم.

به جای مقایسه با آثار دیگران، به دنبال ایجاد یک فضای نزدیک به ذهنم در فیلم‌هایم هستم که به تماشاگران اجازه دهد با داستان‌ ارتباط برقرار کنند. من معتقدم که هر فیلم‌ساز باید صدای خود را داشته باشد و من به دنبال این هستم که این صدا را از طریق روایت ‌های ذهن خودم به تصویر بکشم.

*تجربیات فردی یا سواد آکادمیک، کدام بیشتر در فیلمساز بهتری شدن تأثیر دارد؟

هر دو جنبه، تجربیات فردی و سواد آکادمیک، اهمیت بالایی دارند. سواد آکادمیک می‌تواند پایه و اساس نظریه‌ها و تکنیک‌های مورد نیاز برای فیلمسازی را فراهم کند. این دانش به فیلم‌سازان کمک می‌کند تا با اصول و قواعد صنعت آشنا شوند و به درک عمیق‌تری از هنر سینما برسند. از سوی دیگر، تجربیات فردی و عملی به شما این امکان را می‌دهد که این نظریه‌ها را به کار ببندید و از تجربه واقعی خودتان استفاده کنید. ترکیب این دو می‌تواند به ساخت یک فیلم‌ همراستا با خواسته فیلمساز کمک کند.

*سینمای ایران نسبت به سطح جهانی‌اش در چه جایگاهی قرار دارد؟

سینمای ایران در سال‌های اخیر با دستاوردهای چشمگیری در سطح جهانی شناخته شده است. آثار ایرانی به خاطر داستان‌های عمیق، شخصیت‌های پیچیده و نوآوری‌های هنری مورد توجه قرار گرفته‌اند. خوشبختانه سینماگران مستقل جوان‌ که به آنها اعتماد شده و حمایت شدند توانستند موفقیت های خوبی به دست بیاورند که نشان می دهد که سینمای مستقل چه تانسیل بالایی دارد. آنها با وجود چالش‌ های موجود، مانند محدودیت‌ها وفشارهایی که به آنها وارد میشود، توانسته اند صدای خود را در عرصه بین‌المللی پیدا کند.

«عباسعلی اسکتی»