کارت زرد به وزیر ارشاد؛ صدایی ناهماهنگ در ارکستر همدلی

آنچه در ظاهر امر رخ داد، اعمال وظیفه نظارتی مجلس بود. طرح سؤال از وزیر، حق نمایندگان است و بخشی از سازوکار مردم سالاری نظارت بر عملکرد قوه مجریه به‌شمار می‌رود. اما آنچه محل تأمل است، زمان‌بندی و لحن این برخورد است. هنگامی که دشمنان بیرونی با بهره‌گیری از رسانه‌های معاند و جنگ روانی، قصد تضعیف نهادهای رسمی جمهوری اسلامی را دارند و در شرایطی که کشور درگیر جنگ ترکیبی، تحریم‌های شدید اقتصادی و چالش‌های اجتماعی است، هر نوع برخوردی که بوی اختلاف و تفرقه بدهد، ناخواسته در خدمت خواست بدخواهان ملت قرار می‌گیرد. کارت زرد مجلس به وزیر ارشاد، در شرایطی صادر شد که اساساً موضوع طرح‌شده (اجرای کنسرت‌ها و برخی مسائل فرهنگی) نه تنها از اولویت‌های اصلی مردم نیست، بلکه در فضای فعلی جامعه، به‌راحتی می‌توانست از طریق گفت‌وگو و هم‌فکری میان دولت و مجلس، با رویکردی همدلانه حل و فصل شود.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در سخنان خود به‌صراحت هشدار دادند که مسئولان کشور باید «به‌جای تضعیف یکدیگر، تقویت‌کننده هم باشند.» معظم‌له فرمودند: «در شرایط حساس کشور، دعواهای بی‌مورد، تضعیف دولت و کارشکنی‌های سیاسی، سمّی مهلک برای پیشرفت است.» ایشان همچنین همیشه توصیه کردند که «تعامل با دولت، اولویت اول مجلس» باشد و افزودند که «پیشبرد اهداف انقلاب، تنها در سایه همدلی قوای سه‌گانه امکان‌پذیر است.» ایشان در سخنانی درباره همبستگی با قوای سه گانه‌ی کشور باید روزبه‌روز بیشتر شود، باید کمک بشوند؛ بخصوص قوه‌ی مجریه که بارهای زیادی را بر دوش دارد. این شایعه درست کردن و زحمات را ندیده گرفتن، به هیچ وجه صلاح کار کشور و آینده‌ی کشور نیست.

آیا مجلس محترم با علم به این رهنمودها، نمی‌توانست با رویکردی ملایم‌تر، تعاملی‌تر و حتی مؤثرتر، دغدغه‌های خود را به وزیر منتقل کند؟ آیا ابزارهای غیررسانه‌ای و غیرتقابلی برای این کار وجود نداشت؟

باید از خود بپرسیم که ثمره واقعی این کارت زرد چه بود؟ آیا گامی در جهت ارتقاء فرهنگ عمومی برداشته شد؟ آیا موجب رفع دغدغه‌های دینی و فرهنگی جامعه شد؟ یا آنکه صرفاً حاشیه‌ای رسانه‌ای آفرید که در آن، وزیر و دولت در موضع دفاعی و مجلس در موضع مطالبه‌گری ظاهر شدند؟ درحالی‌که اقتضای همدلی، آن است که همه نهادهای مسئول، با هم‌فکری، هماهنگی و تعامل، مسیر اصلاح و ارتقاء امور را طی کنند، نه با تنش و ایجاد دوقطبی‌های مصنوعی. تردیدی نیست که فرهنگ، از اساسی‌ترین دغدغه‌های انقلاب اسلامی است و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در این زمینه، مسئولیتی سنگین بر دوش دارد. اما آیا مسیر اصلاحات فرهنگی، از مسیر کارت زرد می‌گذرد؟ آیا فرهنگ را می‌توان با فشار سیاسی، آن‌هم در فضای پرالتهاب کنونی، به‌درستی مدیریت کرد؟ پاسخ، منفی است. فرهنگ، نیازمند اقناع، آرامش و مشارکت همه‌جانبه نخبگان است.

از زاویه‌ای دیگر، نباید فراموش کرد که سرمایه اجتماعی نظام، یعنی اعتماد مردم به نهادهای حاکمیتی، به‌شدت نیازمند تقویت است. هرگونه کشمکش و تقابل میان نهادهای رسمی، این سرمایه را فرسوده و افکار عمومی را نسبت به انسجام درونی نظام دچار تردید می‌کند. این مسئله، خواسته دشمنان قسم‌خورده‌ای‌ست که سال‌هاست با تبلیغات سنگین و عملیات روانی، در پی القای «شکاف در حاکمیت» هستند. امروز، وظیفه همه دلسوزان نظام است که با پرهیز از رفتارهای حاشیه‌ساز، وحدت درونی را حفظ کرده و پیام انسجام را به جامعه مخابره کنند.

مجلس انقلابی، باید تراز خود را بالاتر از رفتارهای نمادین و تبلیغاتی تعریف کند. مطالبه‌گری، امری لازم و ضروری است، اما مطالبه‌گری حکیمانه، مشفقانه و دلسوزانه. همان‌گونه که در کلام امیرالمؤمنین(ع) نیز آمده است: «خیرخواهی و نصیحت، جز در خلوت، نشانه خیرخواهی واقعی نیست.» امروز مجلس می‌تواند و باید، با دولت ائتلافی نانوشته برای پیشرفت کشور شکل دهد؛ ائتلافی که در آن، نه چشم‌پوشی بر ضعف‌ها، بلکه هم‌افزایی برای رفع آن‌ها در محور اخلاق و عقلانیت حاکم باشد.

اکنون که یک رفتار تند در فضای سیاسی کشور اتفاق افتاده، بهتر است این واقعه به نقطه‌ای برای بازنگری در شیوه تعامل تبدیل شود. هم دولت و هم مجلس باید به رهنمودهای روشنگرانه رهبر انقلاب توجه مضاعف کنند و به‌جای صدور کارت‌های زرد و قرمز رسانه‌ای، دست دوستی و همکاری به‌سوی یکدیگر دراز کنند. تنها در این صورت است که می‌توان به حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور امیدوار بود. کشور در آستانه تحولات راهبردی قرار دارد. در چنین بزنگاه‌هایی، اختلافات نه تنها مفید نیست، بلکه هزینه‌ساز است. راه برون‌رفت از بحران‌ها، مسیر همدلی، عقلانیت و تبعیت از حکمت رهبری است. مجلس می‌تواند پرچم‌دار این همدلی باشد.

مهدی احمدی – مدیرمسئول