دیبا زاهدی: از میان هنرها «بازیگری» من را رها نمی کند

نقش شما در «جنون محض» چه ویژگی هایی داشت که بازی در این نمایش را پذیرفتید؟

در مجموع چون یک کمدی جذاب انگلیسی بود و نمایشنامه خیلی جالبی داشت من این نقش را قبول کردم، مهمتر از همه اینکه کارگردان آن علیرضا کوشک جلالی بود و من خیلی دوست داشتم با ایشان کار کنم و کلا ماهیت نمایشنامه باعث شد من حضور در این کار را بپذیرم، به هر حال کار کمدی را هم تا حالا تجربه نکرده بودم و فضای نمایشنامه خیلی برای من جالب بود.

و کار کردن با علیرضا کوشک جلالی چگونه تجربه ای یود؟

علیرضا کوشک جلالی نقطه نگاه جالبی نسبت به زندگی دارد و به شکلی به من درس زندگی داد و خیلی برای من این همکاری با علیرضا کوشک جلالی ارزشمند است، نه فقط بابت این نمایشنامه و این تئاتر که با هم کار کردیم بلکه در مجموع درسهای خیلی بزرگی از ایشان گرفتم، خیلی خوشحال هستم که با آقای کوشک جلالی کار کرده ام.

تئاتر چقدر در سبد فرهنگی مردم قرار دارد؟

خدا را شکر شرایط فروش کار ما خیلی خوب است و حالا اینکه تئاتر چقدر در سبد فرهنگی مردم قرار دارد من به نسبت اوضاع اقتصادی جامعه فکر می کنم مردم خیلی کمتر توانایی این را دارند که بخواهند چه برای تئاتر و چه سینما هزینه کنند، نمایش ما فروش خودش را دارد و جزو کارهای پرفروش است اما متاسفانه به خاطر شرایط اقتصادی و کلا شرایط بد موجود در جامعه احساس می کنم یک مقدار مخاطب سینما و تئاتر کمتر شده است.

وجود کاراکتر یا متن های کمدی حتی کوتاه چقدر به جذب و رضایت بیشتر مخاطب کمک می کند؟

متن کمدی و اینکه رضایت مخاطب چه ربطی به کمدی دارد خیلی به نوع کمدی و نوع پرداخت و کارگردانی بستگی دارد، فکر می کنم کمدی ما یک کمدی کاملا متفاوت است که تا حالا در ایران کار نشده و با بقیه کمدی ها فرق دارد، اما اینکه ما با هر اجرای کمدی بخواهیم از مردم خنده بگیریم و مردم را بخندانیم شاید سلیقه من نباشد، کلاس کاری و نوع نمایشنامه و نوع کمدی خیلی مهم باشد.

این اجرا نمایشی پر از چهره های شناخته شده مثل خود شما است، حضور این چهره ها چقدر در بیشتر دیده شدن کار تاثیر دارد؟

حضور چهره های شناخته شده به هر حال تاثیر دارد اما خب ماهیت خود کار، متن خوب و کارگردانی جذاب و در کنار آنها حضور چهره ها به هر حال خیلی در فروش و دیده شدن کار تاثیر دارد.

خانم زاهدی، موفق شدن در تئاتر بیشتر تکنیک و خلاقیت های فردی یا دانش و سواد هنری و آکادمیک است؟

هم خلاقیت های فردی و هم سواد آکادمیک هر دو در کنار همدیگر به بهتر شدن نتیجه کمک می کند.

تئاتر چه خصوصیاتی دارد که بازیگران آن اینچنین شیفته آن هستند؟

فکر می کنم علاقه‌ به تئاتر بابت این است که یک حضور ذهن در لحظه و ارتباط مستقیم با مخاطب و در واقع تداوم حسی وجود دارد، اینکه انگار هر روز یک تمرین تازه است و شما می توانید فردا یک سری چیزها را که حس می کنید به دلتان ننشسته درست کنید و این قابل جبران است، من فکر می کنم در سی شب که شما یک نمایش را اجرا می روید هر شب یک آورده برای شما دارد و چیزهای تازه ای یاد می گیرید، بی واسطه با مخاطب در ارتباط هستید.

علاقه مندی شما بیشتر دنیای تصویر است یا نمایش؟

فکر می کنم شاید نمایش را بیشتر دوست داشته باشم، البته که تصویر هم جذابیت های خودش را دارد و آن هم برای من خیلی جذاب است، در مجموع و در هر دو مدیا حضور در کاری که مختصات خوبی داشته باشد را دوست دارم.

و سوال اول را در انتها می پرسم، چه شد از اینهمه فعالیت هنری سمت بازیگری آمدید؟

رشته دانشگاهی من معماری بود که علاقه زیادی هم به آن داشتم، از کودکی موسیقی هم کار می کردم و فکر می کنم به شکلی همه این هنرها به هم ارتباط دارند و شاید سینمای جادوی عجیب تری نسبت به بقیه هنرها داشته است، هر چند الان فکر می کنم علاقه‌ ام به موسیقی نسبت به قبل بیشتر شده است، ولی خب چیزی که من را مجذوب کرد و رها نکرد بازیگری بوده است.

گفتگو: عباسعلی اسکتی
عکس: پرتو جغتائی