روژین رحیمی طهرانی: ایجاد محدودیت در هنر مسیر درستی نیست

امسال کلاس های بازیگری کودک داشتید و حالا می خواهید تدریس نوجوان را شروع کنید، چه شد که تصمیم گرفتید تدریس کنید؟

حقیقتا دوره ارشد بازیگری را به همین دلیل گذراندم که اگر در یک دوره زمانی تصمیم گرفتم بازیگری نکنم، بتوانم شغلی داشته باشم که هم خودم از آن فضا و حرفه جدا نیفتم و هم بتوانم از کاری درآمد داشته باشم که از من بر می آید.

این دوره ای که بازی نمی کنید چقدر قرار است طول بکشد؟

خودم هم نمی دانم، به شرایط جامعه و تغییرات سیاست های فرهنگی و هنری در راستای مطالبات واقعی جامعه بستگی دارد، اگر فیلم مستقل و دغدغه مندی پیشنهاد شود که این واقعیات را صادقانه مطرح کند دوباره بازی می کنم.

قبلا هم به این که چه کاری بازی کنید و چه کاری نه اهمیت می دادید؟

بله اگر اهمیت نمی دادم خیلی پرکارتر و شناخته شده تر بودم، البته باز هم یک جاهایی از دستم در رفته است، مثلا سریال خانه امن جزو کارهایی بود که اگه قبل از بستن قرارداد فیلم نامه آن به من داده می شد و کامل می خواندم بازی نمی کردم. چون اصولا دوست ندارم فیلمنامه هایی با محتوایی که از آن سر در نمی آورم را بازی کنم، در واقع برای آن سریال فیلمنامه به من داده نشده بود و گفتند که آماده نیست، خط داستانی چالش برانگیز نقش خودم را برای من تعریف کرده بودند و این که باقی ماجرا پلیسی و اکشن است و درباره مبارزه با باند مواد مخدر، که بعد متوجه شدم اصل ماجرا داستان دیگری بوده است!

چرا سراغ نوجوانها رفته اید؟

چون خودم در دوره نوجوانی در هنرستان تئاتر به صورت جدی و حرفه ای آموزش بازیگری را شروع کرده ام و فکر می کنم در کل کشور دو یا سه هنرستان مرتبط با تئاتر و رسانه باشد، در نتیجه همه نوجوان ها این شانس را ندارند که چنین رشته ای را تجربه و انتخاب کنند، به نظر من دوره نوجوانی دوره تجربه است. شما اگر در این دوره کاری را تجربه کنید می توانید با خیال راحت یک مدت یا حتی چند سال برای آن زمان بگذارید و بعد با آگاهی تصمیم بگیرید که آن را به عنوان یک حرفه ادامه بدهید یا برای همیشه از خیر آن بگذرید، حتی اگر تصمیم بگیرید آن کار را کنار بگذارید هنوز شما چند قدم از دیگران جلو هستید.

و کدام متقاضی ها برای دوره ها بیشتر هستند!؟ کودک یا نوجوان؟

به نظر من متقاضی دوره کودک در همه رشته ها بیشتر است، چون والدین خیلی عجله دارند که کودکشان همه چیز بلد باشد و کلاس های مختلف برای او در نظر می گیرند، در حقیقت بیشتر پدر و مادرها، متقاضی یادگیری فرزندشان هستند تا خود کودکان، اما در دوره نوجوانی والدین کمتر به یادگیری نوجوان توجه دارند و بیشتر نگران مدرسه و تغییرات نوجوان ها به سمت جوانی هستند‌، اما به نظر من نگرانی و ایجاد محدودیت مسیر درستی نیست و نوجوان باید برای تجربه های جدید تشویق بشود تا بتواند برای آینده اش راه مناسب خودش را کشف کند.

چرا برای بزرگسالان کلاس برگزار نکردید!؟

شاید یک روزی برای بزرگسالان هم کارگاه و کلاس برگزار کنم، اما به نظر من گروه سنی بزرگسال با توجه به وقت کمتری که نسبت به نوجوان دارد، کمتر به یادگیری اصولی و بیشتر به نتیجه سریع فکر می کند، به همین خاطر می گویم تجربه در نوجوانی ارزش بالایی دارد، گروه سنی بزرگسال اغلب با هزینه های گزاف کارگاه هایی را ثبت نام می کنند به این امید که در فیلم های آن مدرس که احتمالا کارگردان هم باشد نقش بگیرند اما این اتفاق شاید برای یک هزارم آن افراد رخ بدهد.

خودتان هم قبلا کلاس های بازیگری شرکت کرده اید؟

من در هنرستان و دانشگاه دوره گذرانده ام و چندین سال پیش دو دوره فن بیان هم خارج از دانشگاه شرکت کرده ام.

و چرا خانه هنر آرشین را برای برگزاری کلاس هایتان انتخاب کرده اید؟

به نظر من مدیریت هر مجموعه ای برای انتخاب کارکنانش اهمیت بالایی دارد، من از طریق یکی از دوستانم با این مجموعه آشنا شدم و بعد از این که با مدیر مجموعه صحبت کردم، متوجه شدم که دیدگاه ما به هنر و آموزش نزدیک است، ایشان تجربه سالها تدریس در مدرسه با  گروه سنی نوجوان را داشتند و من برای برقراری ارتباط با این گروه سنی از تجربیات و نظراتشان استفاده می کنم.

چه آرزویی برای سال جدید دارید؟

آرامش، امنیت، احترام و ثروت برای ما مردم ایران.

گفتگو: عباسعلی اسکتی