ساناز اقتصادراد: جوانها به هزار دلیل که می دانیم دیده نمی شوند!

از بازیگری شروع کنیم، کجا احساس کردید می توانید بازیگر خوبی باشید؟

از آنجایی که در کودکی همیشه در نمایش‌ها و سرودها شرکت می‌کردم، یادم می آید که برای بازی در نقش های مختلف جایزه های زیادی می‌گرفتم و علاقه زیادی به سینما داشتم‌، احساس بازیگری همیشه در من زنده بوده و است.

چه ویژگی هایی در یک نقش باعث می شود آن را بپذیرید؟

اینکه آن نقش حتی برای چند دقیقه به طور خاص اثربخش باشد، اصولا معتقد به کیفیت یک نقش تا کمیت حضور در یک مجموعه هستم.

فضا برای رشد جوانها در دنیای تصویر و نمایش چقدر مهیا است؟

به جوان هایی که می خواهند وارد این عرصه شوند فضا داده نمی شود و این چیز جدیدی نیست، بازیگران مهجور تئاتر های خیابانی و خیلی از بچه ها و جوانهای مستعد در پلاتوهای کوچک دارند کار می‌کنند که پر از شوق و عشق هستند ولی متاسفانه به هزار دلیل که همه می دانیم دیده نمی شوند.

دستی هم در نقاشی دارید، این حرفه کجای فعالیت های هنری شما قرار دارد و به زودی شاهد نمایشگاه شما خواهیم بود؟

نقاشی برای من غرق شدن در دنیای رنگ ها و برگشتن به خاطرات کودکی است، رهایی از روزمرگی و آرامش را با بازی کردن با رنگ جستجو می کنم، در این زمینه هنوز خیلی باید شاگردی کنم و قطعا حرف از نمایشگاه خیلی زود است.

دنیای هنرهای تجسمی در چه وضعیتی قرار دارد؟ رو به پیشرفت، ساکن یا در حال پسرفت؟

اتفاقات و استعدادهای شگفت انگیزی در کودکان و جوانتر ها می بینیم که با سرعت رشد جهان‌ اطلاعات و فضای مجازی به موازات بیرون از مرزها خلاقانه کار می کنند ولی از سوی دیگر حمایت و برنامه ریزی برای پرورش این بچه ها متاسفانه کند پیش می رود، ولی معتقد هستم همیشه این بچه ها در محدودیت ستاره شده اند.

آنهایی که شما را می شناسند می دانند بخش زیادی از زندگی شما را ورزش حرفه ای تشکیل می دهد، ورزش چقدر به سلامت ذهن شما در نوشتن و جسم شما در بازیگری کمک می کند؟

من فکر می کنم بیشترین اعتماد به نفس چه در زندگی و چه در بازیگری را مدیون ورزش کردن به صورت حرفه ای هستم، چون ورزش کمک می کند از نظر ذهنی بتوانم آزادانه فکر کنم و چه در نوشتن و چه در تصمیم گیری و در بازیگری بتوانم از زبان بدن به درستی استفاده کنم.

و نوشتن هم گوشه دیگری از فعالیت های پرشمار شما حساب می شود، چه سبکی و چه شکل نوشته هایی بیشتر دلخواه شما هستند؟

نوشتن از اتفاقات اجتماعی و برداشت های من از جهان اطرافم چیزی است که بیشتر از آنکه محصولی برای ارائه در فضای ادبیات باشد نوش دارویی برای آرامش خودم است، شعر آزاد با قلم زدن در جهان کلمات به من پرپروازی می دهد که روزگارم را به تحریر در بیاورم.

یکی از نوشته هایتان را به مخاطبان روزنامه هنرمند تقدیم می کنید؟

با افتخار برای خوانندگان روزنامه هنرمند: به بوسه ساقی ام باش ای مسافر / تو دریایی و من چون جویبارم / تمام شهر را آهسته گشتم / گمانم در خیابان هم دچارم / تو اما عهد را آسان شکستی / که من همچون خزانی در بهارم.

عباسعلی اسکتی