او دست روی مسئله حساسی گذاشته بود؛ نقد جامعه ی سرمایه داری و جایگاه ریاست جمهوری آمریکا. سمتی که به قول او گویا باید هر میهن پرستی آرزوی رسیدن به آن را داشته باشد اما شخصیت داستان فیتزجرالد پستچی بودن را به آن ترجیح می دهد. نمایشنامه فیتزجرالد که نام کاملش «سبزیجات یا از رییس جهموری به پستچی» است سال ها بعد از مرگش کشف شد و نوع نگارش و طنز منحصر بفردش آن را در رده ی هجویه های موفق قرار داد. خود نویسنده نمی دانست که این اولین نمایشنامه اش قرار است آخرین و تنها نمایشنامه اش باشد.
سبزیجات در مورد کارمند ساده ی اداره ی راه آهن است که در اثر خوردن لیکوری سنگین در رویا می بیند رییس جمهور شده است و خود و خانواده اش به کاخ سفید نقل مکان کرده اند.خواندن سبزیجات ما را با جهان ذهنی تازه ای از فیتزجرالد که بیشتر رمان نویسش می دانیم آشنا می کند. . ادمون ویلسون منقد ادبی درباره ی این هجویه سیاسی به فیتزجزالد می نویسد:« تا جایی که به من مربوط می‌شود، فکر می‌کنم یکی از بهترین کارهایی است که نوشته‌ای...در کل نمایشنامه بی‌نظیری‌ست و بی‌شک یکی از بهترین کمدی‌های آمریکایی که تا به حال نوشته شده است. به نظرم تو به درک درستی از موضوعی که بدان پرداخته‌ای رسیده‌ای و خوب می‌دانی چه هدف و منظری را نشانه رفته‌ای ... تو یک استعداد عالی برای دیالوگ‌نویسی کمدی داری... باید نمایشنامه‌نویسی را ادامه بدهی. به هرحال اینجا یک سوال بزرگ پیش می‌آید... ببینم تو «اولیس» جیمز جویس را خوانده‌ای؟ اگر نه که باید بگویم آن تصورات حاصل از مستیِ صحنه کاخ سفیدت باید یکی از همپوشانی‌های بزرگ در ادبیات باشد.»
یادداشت سمیرامیس بابایی
ارسال دیدگاه: