هنرمندنیوز: فیلم "سینما رکس"، ساخته میترا مهتریان و و صادق دهفان جایزه "نگاه طلائی" فستیوال، فیلم "زنانگی" ، ساحته محسن استاد علی، جایزه "نگاه نفره ای" و فیلم " قلعه برقرار "، ساحته فرشاد فدائیان، جایزه ویژه هیات داوران را ربودند.
فیلم های در مسابقه عبارت بودند از : "زنانگی"، ساخته محسن استاد علی؛ "کار واش"، ساخته محسن سخا؛ "آزادی"، ساخته فرزاد جعفری ؛ "سرنوشت، ساخته یاسر طالبی؛ "سینما رکس"، ساخته میترا مهتریان و صادق دهقان؛ "ایساتیس"، ساخته علیرضا دهقان؛ "ماهر"، ساخته مسعود دهناوی و"قلعه برقرار" ساخته فرشاد فدائیان. این فیلم ها از میان حدود ۵۰ فیلم دیده شده برگزیده شده بودند.
فیلم مستند "سینما رکس" ، بار دیگر تراژدی آتش سوزی سینما "رکس" ابادان را مطرح می کند که در رور ۱۹ اوت ۱۹۷۸ رخ داد وهنوز بخش هائی از چند و چون آن روشن نشده اند. ۴۰ سال پس از این رخداد که قربانیان بسیاری برجا گذاشت و شوک بسیاری در مردم این شهر به وجود آورد، دو مستند ساز به جستجوی بازماندگان آسیب دیدگان و قربانیان می شنابند و پرسشگری های خود را با نگاره های جلسه های محاکمه، عکس و بریده روزنامه های آن زمان همراه می سازند.
فیلم، "زنانگی"، ساخته محسن استاد علی، ما را به یک کانون امن برای زنان معتاد و روسپی می برد و ما زندگی این زنان و چگونگی تلاش های به کار گرفته شده برای دادن امنیت و توانائی به دست گرفتن سرنوشتشان را در زندگی روزمره آنها دنبال می کنیم. زندگی گاه خشم آلود و گاه شاد.
" قلعه برقرار "، ساخته فرشاد فدائیان، روایت زندگی شخصی به نام مرتضی را به تصویر می کشد که زمانی همه زندگی‌اش در شهر را می‌فروشد و در حاشیه کویر، دژی کهن را همراه با هکتارها زمینِی که سال‌ها رها شده و کشت نشده همراه با چندین هکتار مرتع نیمه‌خشک برای چرای گله و دو رشته قنات ویران شده، می‌خرد. او ۳۰ سال برای زنده کردن قنات‌ها و زمین‌ها برای کشت، کار می کند و آین پروژه خود را به ثمر می رساند. مرتضی حتا با رسیدن به هفتاد سالگی هنوز با همسرش در مزرعه زندگی و کار می‌کنند. فیلمی بسیار آموزنده و ارزشمند برای مبارزه با گرمایش زمین و بی آبی. درسی برای استفاده از انرزی های طبیعی و کار آیی بی همتای ترفند های کهن در ایران و در بیشتر مناطق دنیا که روز به روز با کاهش منابع آبی و تغییرات آب وهوائی خشک تر می شوند.
"مبشل نول" در مورد هدف های این فستیوال می گوید که هدف نشان دادن فیلم های مستقلی بود که رخداد ها را همچون رپرتاژ های تلویزیونی نشان نمی دهند بلکه همراه با شخصیت ها، از رخداد هائی سخن می گویند که نگاره ای از فرهنگ یک ملت به تماشاگر می دهند. دختران و پسران جوانی را نشان می دهند که، با احترام به سنت های دیرینه، می خواهند از فرصت هائی که مدرنیته به آنها می دهد بهره بگیرند.
این درست است که با تنها نه (۹) فیلم نمی توان پیچیدگی ها، تضاد ها، نیرو و ناتوانی های ایران را نشان داد، اما در ما انگیزه بیشتری برای جستجوی ژرف تر و کاویدن در فرهنگ این کشور به وجود می آورد. چون فراتر از وافعیت های سیاسی کشور، شرایط وزندگی وافعی شهروندان ایرانی زیر هاله ای از مه پوشیده شده است و اروپائیان چندان امکان دسترسی به یک درک گسترده از چالش ها، رویا ها، شادی ها و دشواری های دنیای فارسی زبان درون و برون مرزی، ندارند. به دور از هر گونه نهاد رسمی، هدف ما برقراری دیالوگی لازم و سر زنده میان سینما گران ایرانی و اروپائی با تماشاچیان فرانسوی و اروپائی است.
پس از برگزاری فستیوال، ما وارد مرحله "سینه کلوب" شده ایم که هر دو ماه یک بار فیلمی را به پاریسی ها ارائه می کند. بدین گونه شماری افق خود را باز تر می کنند و شماری دیگر به فیلم های نادیده دست می یابند. ما با این فیلم ها سفر نیز خواهیم کرد و آنها را به شماری از شهرستان ها خواهیم برد. در این میان و درانتظار فرا رسیدن سومین برگزاری فستیوال، فراخوانی برای دریافت فیلم های بیشتر پخش خواهیم کرد و فیلم های ارزشمندی برای فستیوال اینده، که در روزهای ۱، ۲ و ۳ فوریه ۲۰۲۴ برگزار خواهد شد، دریافت خواهیم نمود.
تاریخ پخش دوباره این فیلم ها در تاریخ های گوناگون و در همین سینما "آنتروپو" بر روی سایت فستیوال قرار داده شده است .
«شهلا رستمی»
ارسال دیدگاه: