رسانه ملی یا به اعتقاد برخی رسانه میلی در این سال‌های اخیر با ریزش قابل توجه مخاطب روبرو شده است. از طرفی گسترش فضای مجازی و مدیا و از سویی حضور رسانه‌های آن ور آبی همچون «شبکه جم و شبکه من تو» حسابی عرصه رقابت را برای مدیران صدا و سیمای تنگ کرده و روز به روز نیز به منزوی شدن تلویزیون انجامیده است. با توجه به گسترش تکنولوژی دیگر دوران تک بعدی و بی رقیب بودن صدا و سیما گذشته و دوران طلایی تلویزیون دردهه‌های گذشته به همان گذشته سپرده شده است.
می‌توان به طور کلی گفت رسانه ملی کارآیی خود را در خصوص انتقال سریع و به موقع اخبار از دست داده و با وجود فیلترها و ممیزی‌های زیادی که در سازمان برای انتشار خبر موجود دارد به اصطلاح خبر سوخته می‌شود و مخاطبین ترجیح می‌دهند از راه‌های دیگری چون شبکه اجتماعی اخبار را بدست آورند و همین آفت نیز باعث شده در برخی موارد اخبار کذب نیز به طور گسترده منتشر و دست به دست شود. هرچند اصرار و پافشاری مدیران سیما بر روی قوانین دست و پاگیر و منسوخ شده نیز قابل تامل است. البته این موضوع تنها یک دلیل از انبوه دلایل ریزش مخاطب برای تلویزیون است. سریال‌های ضعیف و برنامه‌های سرگرمی نه چندان موفق در مقابل سریال‌های ترکی و مستندهای جذاب شبکه‌های خارجی هیچ حرفی برای گفتن ندارند؛ وقتی نگاهی به بودجه‌های سرسام آور رسانه ملی می‌اندازیم و با بودجه‌های اندک شبکه‌های خارجی مقایسه می‌کنیم از ناکارآمدی مدیران و برنامه سازان سازمان بیشتر تاسف می‌خوریم. شاید اغراق نباشد که بگوییم برنامه‌های ورزشی و در اصل فوتبال به تنهایی جور تمام برنامه‌های ضعیف تلویزیون را می‌کشد. برنامه فوتبالی نود یکی از معدود برنامه‌های تلویزیون است که از سال ۱۳۷۸ به همت عادل فردوسی پور روی آنتن شبکه سوم سیما رفته و تاکنون نیز ادامه داشته است و هر دوشنبه مخاطبین فوتبالی و حتی غیر فوتبالی برای چند ساعت هم که شده با رسانه ملی آشتی می‌کنند و پای این برنامه می‌نشینند. شاید مهم ترین دلیل موفقیت برنامه نود صداقت در گفتار و رفتار مجری و عوامل این برنامه باشد. در کثیف ترین صنف حضور داشتن و پاک ماندن کار دشوار و غیر ممکنی است که عادل فردوسی پور به خوبی از پس آن برآمده است. ای کاش در طول این سال‌ها مدیران و برنامه سازان از برنامه نود الگوبرداری می‌کردند. به گواه بسیاری ازبزرگان فوتبالی عادل به معنای واقعی عادل است. در موقعیت و شرایطی که می‌توان به پول‌های کثیف میلیاردی دست یافت، از عدالت حرف زدن و مخالف مافیای فوتبالی بودن و رسوا کردنشان برای بسیاری نه تنها کار آسانی نیست، بلکه دیوانگی محض به حساب می‌آید. البته این خصوصیت عادل مهمترین دلیل محبوبیتش شده است و در ادوار مختلف افرادی سیاسی و فوتبالی بسیاری خواسته‌اند که به نحوی از دستش خلاص شوند و برنامه نود را تعطیل کنند، اما با پشتوانه مردمی که این برنامه دارد موفق نشده‌اند. متاسفانه در دو هفته اخیر اخباری به گوش می‌رسد که جای تامل و تفکر دارد. عدم پخش برنامه نود در دو هفته اخیر باعث گمانه زنی‌هایی در رسانه‌ها شد مبنی بر تلاش برای حذف عادل فردوسی پور از سیما و جایگزینی با برنامه دیگر!
اردیبهشت امسال با تغییرات مدیریتی در شبکه سوم و حضور علی فروغی به جای علی اصغر پورمحمدی همراه بود و اکنون بعد از چند ماه بالاخره ترکش این جابجایی به برنامه نود و عادل فردوسی پور خورد. هرچند این مناقشات از زمان پخش مسابقات جام جهانی در ویژه برنامه ۲۰۱۸ و ممانعت از حضور کارلوس پویول در برنامه فردوسی پور که هنوز هم دلیلش مشخص نیست، شروع شد، اما این آتش زیر خاکستر اکنون نمایان شده و در حال شعله ور شدن و سوزاندن تر و خشک است. عادل فردوسی پور از پورمحمدی به عنوان پدر معنوی خود یاد کرده و در طول سال‌ها پخش «نود» خیلی از موارد با وساطت و حمایت پورمحمدی ختم به خیر شده بود. با آغاز دور جدید برنامه نود فشار روی عادل فردوسی‌پور افزایش یافت. شهریور امسال دو هفته پیاپی یکی از بخش‌های برنامه به نام «فساد در فوتبال» اجازه پخش پیدا نکرد، بخشی که در مورد احتمال تبانی در رقابت‌های لیگ یک فوتبال ایران بود. فردوسی‌پور در نهایت روی آنتن زنده شبکه سه، مدعی شد که مدیریت سازمان صدا و سیما به دلایلی نامعلوم جلوی پخش این قسمت را گرفته است و شاید این سخن مدیر جوان جهادی شبکه را عصبی‌تر کرده است. تغییر کنداکتور شبکه سوم پخش نود با تاخیر برای یک بازی نه چندان مهم و امتناع عادل فردوسی پور از اجرای برنامه پس از پخش مستقیم بازی تیم‌های انگلیس و اسپانیا در لیگ ملت‌های اروپا اختلاف فردوسی پور و فروغی را به مرحله تازه‌ای رساند. فردوسی پور حاضر نشد برنامه خود را بامداد سه‌شنبه روی آنتن ببرد.
آنچه به عنوان دومین قدم مدیر جدید در راهروهای شبکه سه سیما به گوش می‌رسید برکناری عادل فردوسی‌پور از تهیه کنندگی برنامه نود بود. از سال ۱۳۹۱ طی قانونی که در تلویزیون ایران وضع شد، تولید و اجرای هیچ برنامه‌ای در رادیو و تلویزیون به صورت همزمان به یک شخص سپرده نمی‌شد. عادل فردوسی‌پور طی شش سال اخیر جزو معدود تهیه‌‌کنندگانی است که برنامه‌اش را با اجرای خود روی آنتن می‌برد. احتمال گرفتن تهیه‌کنندگی برنامه ۹۰ از فردوسی‌پور و همین طور امتناع او از اجرای برنامه‌اش پس از بازی انگلیس و اسپانیا، برنامه او را در دوشنبه اخیر هم تحت تاثیر قرارداد. درحالی که نام نود در فهرست برنامه‌های شبکه ۳ قرار داشت، ناگهان با تصمیم مدیر این شبکه، برنامه نود حذف شد. البته روابط عمومی شبکه سه سیما دقایقی بعد اعلام کرد: «با عنایت به رفتار غیرحرفه‌ای تهیه کننده و مجری برنامه نود در عدم پخش این برنامه بعد از بازی انگلیس-اسپانیا در دوشنبه گذشته و همچنین استمرار رفتار خارج از عرف ایشان در مصاحبه خلاف ابلاغ گروه ورزش، برنامه مذکور این هفته پخش نخواهد شد.»
در این دوران عادل فردوسی پور در سازمان بیش از هر زمانی تنهاتر است. از طرفی فشار مافیای کثیف فوتبالی و خوشحالیشان از پخش نشدن برنامه نود و از سوی دیگر فشارهای مدیر جدید شبکه بر روی تهیه‌کننده برنامه نود به خاطر دلایل شخصی وحزبی‌اش و زورآزمایی‌اش برای عادل فردوسی پور و به اصطلاح کوبیدن میخ خود برای دیگر برنامه سازان غیر همسو‌اش! هرچند این موضوع بار دیگر ثابت کرد شاید عادل فردوسی پور در درون سازمان تنها باشد اما در بیرون سازمان و بین مردم محبویت قابل ملاحظه‌ای دارد که آرزوی هر مجری و برنامه سازی است. تنها دقایقی بعد از حذف برنامه نود دراین هفته موجی از حمایت مردم در شبکه‌های فضاری برای نود و فردوسی پور به راه افتاد، که این واقعیت را برای مدیر جوان شبکه یادآور می‌شود تا زمانی که مردم در کنارت باشند هیچ قدرتی نمی‌تواند حذفت کند و آتشی که برافروخته شده ابتدا دست عاملش را می‌سوزاند. تا زمانی که عادل، عادل باشد در قلب مردم جای دارد. ای کاش مدیران سازمان نیز به این مهم دقت کنند در شرایطی که در جنگ فرهنگی با رسانه‌های معاند و غربی شکست خورده و اقبال مخاطب از تلویزیون رو به کاهش است، دیگر اقدامات اینچنینی خودکشی محسوب می‌شود. امیدواریم با درایت و وساطت مدیر سازمان ماجرای فروغی و فردوسی پور ختم به خیر شود.
- علی نجفی
ارسال دیدگاه: