چه شد از اینهمه هنر سمت بازیگری و دنیای تصویر کشیده شدید؟
علاقه من به بازیگری در سنین نوجوانی و از کلاس پنجم دبستان شکل گرفت، ما یک تئاتر منطقه ای کار کردیم و جایزه ارزشمندی نصیب من شد و همین جرقه ای شد که آن را باور کنم.
سختی ها و شیرینی های این حرفه چیست؟
سختی های آن صبوری بسیار زیاد و یک شبه ره صد ساله نرفتن است، پذیرفتن نقش های سخت در مناطق صعب العبور که من دو فیلم با این شرایط کار کرده ام و شیرینی این کار هم اجرای خوب و یک برداشته رفتن برای من، تایید کارگردان و جایزه گرفتن که خودش تشویق است.
چه المان هایی را در حرفه خودتان به کار می برید تا نسبت به سایر همکارانتان متمایز باشید؟
تمرکز و ارائه بهترین اجرا.
تحصیلات آکادمیک یا تجربی کدام یک بیشتر می تواند به موفق شدن یک فرد در این راه کمک کند؟
تحصیلات آکادمیک بی تاثیر نیست و نقش مهمی دارد اما خیلی از بازیگران برجسته هم این تحصیلات را ندارند و تجربی موفق بوده اند.
آیا باندبازی در این حرفه هم وجود دارد؟
سوالتان جالب و البته کمی خنده دار است! چون این قضیه بسیار محرز است، باندبازی در تمام صنوف وجود دارد و در دنیای تصویر به دلیل نمایش بیشتر متاسفانه پر رنگ تر است، در حوزه بازیگری که قطعا انتخابهای متفاوتی نمی بینیم و این باعث می شود عده ای با پتانسیل بیشتر در دوره ای کم کارتر و اصطلاحا خانه نشین بشوند که امیدوارم این مساله روزی به شکل جدی حل شود و انتخاب بازیگرها براساس اخلاق حرفه ای و توانمندی هایشان در اجرا باشد.
فضا برای رشد جوانها در دنیای تصویر و نمایش چقدر فراهم است؟
فضا برای رشد سنین نوجوان و جوان مساعد است به شرطی که تمام قوانین ورود به این حرفه را اصولی یاد بگیرند، اخلاق حرفه ای، اجرای خوب، صبوری تا رسیدن به نتیجه مورد نظرشان و رقابت سالم و در نهایت عجول نباشند.
دوست دارید در کنار کدام بازیگرها بازی کنید؟
همه آنهایی که آرزوی من بوده اند از دنیا رفته اند، خسرو شکیبایی، عزت الله انتظامی، جمیله شیخی، جمشید مشایخی و البته آنها که هستند استاد نصیریان، سوسن تسلیمی، شهاب حسینی، ترانه علیدوستی، حامد بهداد و لیلا حاتمی که با ایشان در شبکه مخفی زنان بازی داشته ام، و البته نوید محمدزاده و پریناز ایزدیار و پیمان معادی در ابد و یک روز که نامبروان بوده اند.
مسیر بازیگری و فعالیت فیلمسازی فیلم کوتاه شما چطور بود؟
من با پشت صحنه شروع کرده ام که بسیار آموخته ام و با وجکد تمام التهاب و علاقه برای جلوی دوربین رفتن صبوری کرده ام، اولین بازی من سال هشتاد و هشت سینمایی پری های هور بود و نقش دختر عرب زبان روستایی که بازیگران خوبی مثل مرحوم اسماعیل سلطانیان، جمشید جهان‌زاده و خانم عطیه غییشاوی در آن کار بودند، در فیلمسازی برای دایره مرگ از فستیوال ونزوئلا ۲۰۱۷جایزه بهترین فیلم را گرفتم اما متاسفانه در جشنواره فیلم کوتاه به دلیل ممیزی های همیشگی پذیرفته نشد، انتظار داشتم در کشور خودم دیده می شد و خستگی از تن عوامل فیلمم در می آمد.
عباسعلی اسکتی
ارسال دیدگاه: