اینجا هنوز چراغی روشن است
عمری است که با سینما و نوشتن زیسته ام و به همان اندازه که تصویر و قاب و دوربین برای صنف ما مهم است، قلم و کاغذ و نوشتن هم اهمیت دارد و بذر هویت ماست. به همان اندازه که با فیلم دیدن و تماشا ربط داریم، به کتاب و خواندن هم متصلیم. هم اهل فیلم هستیم هم اهل قلم. نسبت این دو اما در این روزگار، بیش از آنکه استراتژیک باشد، تراژیک شده. در روزگاری که هم قلم‌ها را می شکنند و هم قلم می کنند. در آستانه «روز قلم» هستیم. نمیدانم باید این روز را تبریک بگویم یا...
