غریزه: عشق و سرکوب در باران و سکوت

به گزارش هنرمندنیوز، فیلم «غریزه» با شروعی نیمه‌مرموز در قطار و ایستگاه پیش از انقلاب، رابطه میان مادر و دختر و آینده‌ای نامعلوم را معرفی می‌کند و از همان ابتدا حس گیر افتادن در زمان و مکان را القا می‌کند. داستان اصلی حول کامی و آتیه می‌چرخد، دو شخصیت که از دو جهان متفاوت آمده‌اند؛ یکی در تهران مدرن زندگی می‌کند و دیگری با محدودیت‌ها و هنجارهای گذشته پیوند دارد. این تضادها و برخورد دو جهان فکری و احساسی، بار دراماتیک فیلم را شکل می‌دهد و مخاطب را درگیر پیچیدگی روانی و عاطفی شخصیت‌ها می‌کند.

کامی شخصیتی است که عشق به سینما و فیلم‌سازی، راهی برای تجربه عاطفی و کشف خود می‌شود، در حالی که آتیه شخصیتی مستقل و جسور است که بین آزادی و محدودیت، در جستجوی هویت شخصی خود است. رسول خان نیز به عنوان نمادی از قدرت و کنترل اجتماعی عمل می‌کند و پیچیدگی اخلاقی او بر تنش داستانی می‌افزاید. فیلم با پرداختن به تم‌هایی چون آزادی و سرکوب، عشق ناکام در برابر محدودیت‌های اجتماعی، حضور گذشته و خاطره‌ها و نقش هنر و سینما در تجربه و فرار از واقعیت، جهانی پرعمق و چندلایه می‌سازد.

سبک بصری فیلم با نورپردازی طبیعی و رنگ‌های سرد و خاکستری، حس باران، شب و خستگی راه را منتقل می‌کند و قاب‌بندی‌های طولانی و استفاده از فضاهای محدود مانند موتور سه‌چرخ، خانه و سینما، حس تنگی و درگیری ذهنی شخصیت‌ها را تقویت می‌کند. موسیقی و صدا نیز به شکل زیرپوستی و غیرمزاحم، فضای رمانتیک و تنش‌آمیز را همزمان ارتقا می‌دهد و حس حضور در زمان و مکان را واقعی می‌کند.

نقاط قوت فیلم در شخصیت‌پردازی عمیق و باورپذیر، خلق اتمسفر و فضای احساسی، ایجاد تعلیق و تنش روانی در روابط عاشقانه و ترکیب عشق، اخلاق و اقتدار اجتماعی در یک روایت پیچیده است. در عین حال، پیچیدگی بیش از حد برخی سکانس‌ها ممکن است مخاطب عادی را سردرگم کند، پایان باز و تراژیک فیلم بدون وضوح درباره آینده شخصیت‌ها، برای برخی مخاطبان ناراحت‌کننده باشد و برخی دیالوگ‌ها و سکانس‌های انتقالی ریتم را کند می‌کنند.

در نهایت، «غریزه» فیلمی است که تجربه عاطفی و روانی عمیق می‌طلبد و نه تنها داستانی عاشقانه روایت می‌کند، بلکه برآمده از بستر تاریخی، اجتماعی و روانشناختی است. اسعدی با ظرافت و تسلط روی شخصیت‌ها و محیط، سینمایی شاعرانه، گزنده و درگیرکننده خلق کرده است که مخاطب را هم با حسرت و هم با همدلی پای تماشای زندگی و تصمیم‌های انسانی می‌نشاند.

نویسنده: زهرا مکرم رفتاری