ایران پایگاه فرهنگی بزرگی برای منطقه است

هنرمندنیوز : محمد فرشته نژاد، متولد هزار و سیصد و پنجاه و دو، تهران، دانش آموخته موسیقی که در حوزه موسیقی دراماتیک فعالیت می‌ کند، رئیس کمیته‌ هنرمندان انجمن مینی‌ گلف ایران، که در کارنامه هنری این آرتیست آهنگسازی برای فیلمهای دل شکسته، دم سرخ‌ ها، آپاچی، سریالهای سرزمین مادری، پلاک سیزده، داستان‌های کمال ، مشاور ۲، تئاترهای کرگدن، پشت شمشادها، خشم و هیاهو، پوف و همچنبن همکاری با چهره های نام آشنایی چون حمید حامی، علیرضا قربانی و نیما مسیحا دیده می شود، با محمد فرشته نژاد گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می‌خوانیم.

*از آهنگسازی شروع کنیم، چه شد که به سمت هنر و موسیقی رفتید؟

در دوره راهنمایی با مرکز فرهنگی هنری به اسم کانون حر آشنا شدم که مربی دلسوزی داشتیم به نام “سید جواد هاشمی” که برای من و همه بچه‌ها زحمت فراوان کشیدند و در کنار ایشان هم کسانی چون فردین خلعتبری هم آنجا بودند، به تدریج به حوزه موسیقی علاقه‌مند شدم، راه پیدا کردم و تا الان کار کرده ام که البته هنوز دانش آموز موسیقی هستم.

*امروز، در آهنگسازی و موزیک چه ویژگی هایی را در کار لحاظ می کنید که نسبت به دیگران متفاوت باشید؟

من تلاش کرده ام که تفاوتِ نگاه و نگرشم در ساختار موسیقی‌ هایم دیده و شنیده شود، شاید هنوز قدر ندیده ام اما در همین زمانی هم که کار کرده ام موفق شده ام جوایز مختلفی از جشنواره‌های مختلف به دست بیاورم، نگاه و تفاوتم باعث شده که رشد و بالندگی داشته باشم، دایره افرادی که در موسیقی دراماتیک کار می‌کنند خیلی وسیع نیست و آدمهای مشخص و موجهی در آن حضور دارند اما تفاوت دیدگاه‌ ها است که آنها را به کارهای مختلف می‌ فرستد و سوق می دهد؛ من هم تلاش می‌ کنم که همچنان بر دیدگاه خودم مستمر باشم و کار و تلاش کنم.

*موسیقی برای شما بیشتر تفریح است، علاقه و عشق یا راهی برای کسب در آمد؟

در حقیقت من از همین حوزه درآمد دارم، من موسیقی می‌ سازم، می‌ نوازم، عشق می‌کنم و کیف می‌کنم، به قول حضرت علی علیه السلام که می‌فرمایند بهترین سرگرمی کار است، من عاشق این سرگرمی هستم و برای آن تلاش و کار می‌کنم، شاید شاید بتوانم برای درام و موسیقی دراماتیک قدمی بردارم و از راه آن بتوانم نفعی برای حال خوب مردم داشته باشم.

*دوست دارید با کدام آرتیستها کار کنید و سبک مورد علاقه شما کدام است؟

در حوزه موسیقی ملی علاقه دارم که با همایون شجریان کار کنم، همین الان هم با دوستان هنرمندی مثل حسن مهدی اعتباری و هادی فیض آبادی در تعامل و کار هستم و
در حوزه موسیقی پاپ هم علاقه دارم که اگر بشود با داریوش اقبالی کار کنم.

*آیا موسیقی امروز ما و مخصوصا موسیقی پاپ به تکرار و پوچی رسیده است؟

اساس زندگی در تکرار و تجربه است، ما از زیست دیگران تجربه می‌ آموزیم و یاد می‌گیریم و آنها را در حال زندگی می‌ کنیم، اصلاً موسیقی پاپ ما به سمت پوچی نرفته
و فرهنگ ایران آنقدر غنی است که در خودش حرفهای نامربوط، کلمات ناصواب و حرفهایی که به فرهنگش نمی آید را حذف کند و از بین ببرد، برای فرهنگ ایران باید تلاش کرد و به طبع موسیقی پاپ ما موسیقی بدی نیست.

*موفق شدن در این حوزه چقدر بستگی به سواد آکادمیک دارد و چه میزان شامل آموخته ها و تجربیات فردی می شود؟

هیچ مدرسه‌ ای به هیچکس هیچ خلاقیتی را هدیه و آموزش نمی دهد، انتقال تجربه از راه دیدن و شنیدن و ممارست و کار کردن است که به دست می آید و البته باید در ژن افراد هم باشد، اگر کسی توانایی ندارد به مرور زمان از دایره کار حذف می‌ شود.

*موسیقی ایران نسبت به کشورهای همسایه مثل ترکیه و کشورهای عربی و البته ورژن جهانی آن چه جایگاهی دارد؟

ایران ادبیات خودش را دارد. ایران فرهنگ خودش را دارد، ایران پایگاه فرهنگی بزرگی برای منطقه است، به خصوص اینکه ما در مسیری هستیم که تلاقی فرهنگهای مختلف در آنجا به چشم می‌خورد و شنیده می‌شود، فرهنگ یک کشور است که چراغ راه برای ساخته شدن آینده کشور است و تمدن ها را پیش می‌ برد، ایران کشور متمدنی است و موسیقی ایرانی به اندازه قدمت کشور و تمدنش جایگاه والایی دارد، شکل کنسرتی و اجراهای آنسامبل آنهاست که در ظاهر آن کشورها را در مارکت جهانی بالاتر قرار می دهد اما ساختار ملودیک و دراماتیک ایران همچنان جزو شاخص‌ های برتر در جهان است.

نویسنده: عباسعلی اسکتی