«تئاتر» به مخاطب‌های غیر تئاتری نیاز دارد

*این اجرا چه حرفی برای گفتن دارد؟

مرجان آقانوری: این را بهتر است از مخاطب های این نمایش بپرسم، چون دنبال هدف مشخصی نمی گشتم و صرفا مسائلی از درون آزارم می داد و باید برای حل آنها کاری می کردم که آن را با زبان هنر برون ریزی کردم.

*چه ویژگی هایی از این نقش شما را جذب کرد تا پیشنهاد بازی در این اجرا را قبول کنید؟

مائده اکبری: اساطیر هندی همیشه برای من جذاب بوده اند، این نقش فرصتی به من داده که بتوانم خدای دورگا را بازی کنم و حرکات آکروباتیک و ژستهای نمایشی را که بلد هستم روی صحنه تئاتر به نمایش بگذارم.

موگه آقامیری: مهمترین ویژگی؛ اشتراک بین دغدغه‌ های من به عنوان یک بازیگر با دغدغه‌ های نقشم است، همچنین رویکردی که به متن داریم باعث شده است که در حین اجرا بسیار لذت ببرم.

*انتخاب بازیگران بر چه مبنا و المان هایی شکل گرفت؟

مرجان آقانوری: با توجه به توانایی هر فرد من روند نمایش را تغییر دادم چون خیلی خوشحال می شوم که استعداد آدمها را در هر زمینه شناسایی و درست در جای مناسبشان از آنها استفاده کنم، هر کدام از این عزیزان در زمینه های مختلف حرکتی، آوا و‌… توانمند بودند و اساس انتخاب من استعداد بالقوه آنها بود.

*در این نمایش چقدر پیش آمده فضای نقش را با بداهه پر کنید و اگر تپق بزنید اولین عکس العمل شما چه خواهد بود؟

مائده اکبری: قطعا روی صحنه تئاتر این مسائل پیش می آید و در این اجرا هم پیش آمده است، به نظر من مهم این است که اعتماد به نفستان را از دست ندهید و ادامه بدهید.

*فضا برای رشد جوانها در دنیای تصویر و نمایش چقدر فراهم است؟

موگه آقامیری: به نظر من دنیای تئاتر فضای بیشتری برای تجربه و رشد در اختیار جوانان قرار می‌ دهد و ورود به این عرصه هم راحت‌ تر از عرصه‌ تصویر است، کارگردانان عرصه تصویر ترجیح می‌ دهند با کسانی کار کنند که تسلط کامل بر بازی مقابل دوربین داشته باشند و این کار جوانان را کمی سخت کرده است.

*آیا زیاد شدن سالن های خصوصی به بهتر شدن وضعیت تئاتر کشور کمک کرده است؟

مرجان آقانوری: واقعیت؛ تاسیس تماشاخانه های خصوصی روند خوبی است اما چطور هدایت شدن آنها مهم و تاثیرگذار است، از طرفی به رونق تئاتر کمک کرده اند و از طرفی گروه ها با هر جنس و کیفیت آثاری می‌ توانند اجرا بروند و کسی نیست که از لحاظ کیفی با مولفه های مشخص آثار را مورد بررسی قرار دهد، اما خب هنر، هنر است، زبان دو دو تا چهار تا نیست، مولفه ها متغیر و بعضا سلیقه ای است.

*و موفق شدن در تئاتر بیشتر تکنیک و خلاقیت های فردی است یا دانش و سواد هنری و آکادمیک؟

موگه آقامیری: به نظر من هر دو برای موفقیت در تئاتر به یک اندازه ضروری هستند، سواد هنری و آکادمیک بستر به کارگیری تکنیک و خلاقیت فردی را می‌ سازد و این خلاقیت باعث تماشایی شدن یک اثر می‌شود.

*اهالی تئاتر چقدر در تبلیغ و تماشای آثار همکارانشان همکاری می کنند؟

مرجان آقانوری: به نظر من به خوبی این روند را شاهد هستیم اما آرمانشهر من این است که مخاطبها خودشان به دنبال کردن آثار و تبلیغ به دیگران قدم پیش بگذارند، آرزو دارم تئاتر قسمت مهمی از سبد خانواده را تشکیل دهد.

بهار صلواتچی: خوشبختانه فضای تئاتر فضایی دوستانه است و اگر حتی رقابتی هم در میان باشد تبلیغ و معرفی انجام می شود، اما تئاتر به مخاطب های غیر تئاتری نیاز دارد و این نیازمند تبلیغات هدفمندتری است.

*وجود موسیقی چقدر به جذب مخاطب در یک نمایش کمک می کند؟

محمدعلی رحمانی: وجود موسیقی در نمایش مثل ادویه برای غذا است و نبود آن باعث می شود غذا رنگ و بو نداشته باشد، مهمتر از همه ایجاد حس در بازیگر است که کمک می کند با بازی عمیق او عمق موسیقی هم نمود بیشتری داشته باشد، من معتقد هستم موسیقی نمایش باید در خدمت بازیگر باشد تا با ایجاد حس کمک کند نمایش جان بگیرد و مخاطب بعد از دیدن یک اجرای خوب لذت شنیدن یک موسیقی فکر شده را هم تجربه کند.

بهار صلواتچی: موسیقی، در حالت کلی قدرت خیال انگیزی به مخاطب می دهد و همین ویژگی از نظر من فضایی را ایجاد می کند که مخاطب را در بطن ماجرای یک نمایش ببرد، مخاطب بتواند آن لحظات را درک کند و با ریتم نمایش همراه بشد، همین موضوع مخاطب را به سمت نمایشهایی سوق می دهد که اجرای موسیقی زنده داشته باشند.

*و نوازندگی در یک نمایش با اجرای کنسرت چه تفاوت هایی دارد؟

محمدعلی رحمانی: در نوازندگی کنسرت شما صد در صد خودتان را می گذارید و تلاش می کنید که اول شما دیده بشوید و بهترین آن گروه باشید تا اجرای خوبی را مخاطب ببیند، اما در تئاتر اینچنین نیست و حتی یک جاهایی باید از خودتان بزنید و کم کنید تا بازیگر و نمایش بیشتر از شما دیده شوند، چون اینجا موسیقی در اختیار نمایش و نه نمایش در اختیار موسیقی است و فرق آهنگساز و نوازنده خوب تئاتر در همین ظرافتهاست که نمود پیدا می‌ کند.

*تلخی ها و شیرینی های این حرفه به نظر شما چیست؟

مائده اکبری: به نظر من شما اگر کاری که دوست دارید را انجام بدهید تلخی هایش را کمتر حس می کنید، من هم صحنه و اجرا را دوست دارم و خوشبختانه گروهی که با آنها کار می کنم بسیار همدل و مهربان هستند که این باعث می شود شیرینی کار بیشتر هم بشود.

*استقبال مخاطبان چطور بوده و آیا این نمایش تمدید خواهد شد؟

فاطمه عرب: خدا را شکر استقبال مخاطبان این چند روز ابتدایی اجرا خوب بوده و من فکر می کنم با توجه به نظرات مثبتی که گرفته ایم در روز های آینده هم با استقبال خوبی مواجه شویم، بله امکان این وجود دارد که اجرا را برای فروردین سال آینده هم تمدید کنیم، البته که این بستگی به شرایط اجرایی دارد که در حال حاضر روی صحنه برده ایم.

نمایش مده آ اجرا نمی شود / نویسنده، طراح و کارگردان: مرجان ‌آقانوری / بازیگران: موگه ‌آقامیری، مائده اکبری، مرجان ‌آقانوری / اجرا گران: محدثه ‌کاکاوند، آرمین ‌امینی / بازیگر تصویر: مازیار ‌مهرگان / نوازندگان: محمدعلی ‌رحمانی، بهار ‌صلواتچی / طراح لباس: الهام قنایی / دستیار لباس: محدثه ‌کاکاوند / طراح نور: رضا ‌خضرایی / مجری نور: آرمین ‌امینی / دستیار کارگردان: فاطمه عرب / عکاس: فاطمه عرب / اتاق فرمان: امید ‌معاوی / مدیر صحنه: مهیار آقانوری، سینا ارشادی / مدیر تولید: سینا ارشادی / رسانه: عباسعلی اسکتی / تبلیغات مجازی: پارسا اسماعیلی

«عباسعلی اسکتی»

عکس: فاطمه عرب