تکرار خسته کننده کلیشه‌ها

به گزارش هنرمندنیوز، «از یاد رفته» یک درام خانوادگی است که این روزها از پلتفرم فیلم‌نت پخش می‌شود. با وجود حضور کارگردانی شناخته‌شده مثل برزو نیک‌نژاد، سریال درگیر معضلی اساسی است: گرفتار شدن در دام داستان‌های کلیشه‌ای و تکراری. روایت، بیش از آن‌که به واقعیت نزدیک باشد، شبیه رمان‌های عاشقانه دهه هشتاد است؛ قصه‌ای که مخاطب بارها در سریال‌های تلویزیونی داخلی یا ملودرام‌های ترکی دیده و شنیده است.

داستان، حول محور یک خانواده ثروتمند و میراث خانوادگی می‌گردد. از یک‌سو، پدربزرگی که بعد از سال‌ها بازمی‌گردد تا گذشته را برای نوه‌ای طردشده (با بازی سینا مهراد) که عملاً تبدیل به قهرمان اصلی قصه می‌شود. جبران کند. با همین مقدمه ابتدایی، می‌توان حدس زد که با چه نوع روایت آشنا و پیش‌بینی‌پذیری روبه‌رو هستیم.

یکی از نقاط ضعف آشکار سریال، طراحی لباس است. هیچ هماهنگی‌ای در ظاهر شخصیت‌ها دیده نمی‌شود؛ گویی بازیگران خودشان لباس انتخاب کرده‌اند. برای مثال، نوه یک خانواده ثروتمند(با بازی پردیس احمدیه)در طول داستان تنها یک شلوار بَگی و کت به تن دارد؛ لباسی که نه با جایگاه طبقاتی شخصیت همخوانی دارد و نه تصویری باورپذیر از یک خانواده پولدار ارائه می‌دهد.

فیلمنامه نیز ضربه اصلی را به سریال می‌زند. گرچه به نظر می‌رسد زمان زیادی برای نوشتن آن صرف شده، اما در عمل نتیجه‌ای سطحی و شتاب‌زده به دست آمده است. نبود انسجام روایی و دیالوگ‌های غیرطبیعی، سریال را به اثری تقلیل می‌دهد که حتی می‌توانست با کمی تغییر، از شبکه سه سیما برای ماه رمضان هم پخش شود.

حضور بازیگران توانمندی همچون حسین محجوب، فریبا متخصص، آزیتا حاجیان، فرهاد اصلانی، حمیدرضا آذرنگ ، در نگاه اول نقطه قوتی به نظر می‌رسد. اما در عمل، هیچ‌کدام از آن‌ها نتوانسته‌اند ورژن درخشانی از توانایی‌های خود ارائه دهند. مشکل این‌جاست که کارگردان نتوانسته هدایت درستی از بازیگران داشته باشد و بازی‌ها بیشتر شبیه به تیپ‌سازی‌های کلیشه‌ای باقی مانده‌اند.

در مجموع، «از یاد رفته» بیشتر شبیه ورژن ضعیفی از سریال‌های ترکی یا ملودرام‌های صداوسیماست؛ اثری که پتانسیل داشت، اما در اجرا و پرداخت داستانی، مخاطب را ناامید می‌کند.

نویسنده: مائده نعمتی