دوربین برای من ابزار روایت گری است
- شناسه خبر: 94910
- تاریخ و زمان ارسال: 18 آبان 1404 ساعت 9:23
به گزارش هنرمندنیوز، هادی حاجی محمدی، متولد بیست و یک فروردین هزار و سیصد و هفتاد و پنج، تهران. فارغ التحصیل آهنگسازی و همچنین فوق دیپلم تصویرسازی رایانه ای و انیمیشن که در حوزه موسیقی با هنرمندانی مانند شاهین لو، رضا پیشرو، سیناب، علی اوج و ویناک همکاری داشته و مدتی می شود وارد حوزه تصویربرداری و تولید محتوا شده است و به عنوان مدیر تبلیغات با شرکت‌های فعال در زمینه ساخت و ساز همکاری می کند، با «هادی حاجی محمدی» گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.
*چه شد که به سمت موسیقی رفتید؟
موسیقی از همان کودکی بخشی از فضای خانه ما بود. پدرم قبل از انقلاب نوازنده گیتار بود و برادرهایم هم با ساز سر و کار داشتند. من هم ناخودآگاه جذبش شدم. ابتدا به صورت کاملاً تجربی و با آزمون و خطا کار می کردم؛ با نرم افزارهای ساده و بدون استاد. بعدتر که علاقه ام جدی تر شد، کتاب تئوری موسیقی را مطالعه کردم و کم کم به شکل حرفه ای وارد آهنگسازی شدم. حقیقتش موسیقی برای من یک مسیر طبیعی بود، نه یک تصمیم ناگهانی.
*چه ویژگی‌هایی باعث می‌شود کار شما در موسیقی متفاوت باشد؟
همیشه سعی کرده‌ام هم به ریشه های موسیقی ایرانی و هم به جریانهای روز دنیا توجه کنم. برای من بافت موسیقایی، انتخاب صداها و فضاسازی اهمیت زیادی دارد. در کارهایم معمولاً سعی می کنم حس و هویت شخصی حفظ شود؛ یعنی حتی اگر سبک جهانی باشد، امضای خودم در آن باشد. من موسیقی را مثل نقاشی می بینم؛ هر صدا یک رنگ است و هر قطعه یک تصویر ذهنی.
*موسیقی برای شما تفریح است یا شغل؟
در دوره هایی برای من منبع درآمد بود؛ مخصوصاً زمانی که با برادرم رضا استودیو داشتیم و همچنین مدتی در استانبول با هنرمندان ایرانی و خارجی کار می کردم. اما امروز موسیقی بیشتر تبدیل شده به علاقه و لذت شخصی. چیزی که من را شارژ می‌کند و کمک می کند با خودم ارتباط بگیرم. موسیقی همیشه همراه من هست، ولی حالا بیشتر با عشق سراغش می روم تا اجبار.
*دوست دارید با چه هنرمندانی همکاری کنید و سبک مورد علاقه‌تان چیست؟
سبکی که بیشترین ارتباط احساسی با آن دارم EDM است؛ بخصوص بخش هایی که در آن ملودی های احساسی با ریتم های انرژی زا ترکیب می شوند. اگر بخواهم یک همکاری ایده‌آل را تصور کنم، دوست دارم روزی با Marshmello کار کنم. این که چطور یک موسیقی هم جهانی باشد و هم شخصی، همیشه برای من جذاب است.
*چه شد وارد دنیای تصویر برداری شدید؟
شروع آشنایی من با تصویر از دوران دانشگاه بود، اما آن زمان بیشتر جنبه آموزشی داشت. بعدها کم کم تصویربرداری و تدوین برای من جدی‌تر شد و حالا حدود پنج سال است که به شکل حرفه‌ای انجامش می دهم. مخصوصاً وقتی در قبرس فعالیت می کردم، تصویربرداری تبدیل شد به یکی از مسیرهای اصلی کاری من. دوربین برای من یک ابزار روایت گری است؛ جایی که می توانم نگاه خودم به زندگی را نشان بدهم.
*کدام بخش این ماجرا برای شما جذاب‌تر است؟
برای من، جذاب ترین بخشِ تصویر، آشنایی با آدمها و روایت داستانهایشان است. این که از پشت لنز بتوانید لحظه ای واقعی، یک احساس، یک نگاه، یا یک حقیقت شخصی را ثبت کنید، چیزی است که هیچوقت تکراری نمی‌شود. دوربین برای من فقط ابزار نیست؛ دروازه ای است به جهان آدمها.
*هدف از ساخت برنامه «میکروفن باز» چیست؟
ابتدا ایجاد این برنامه برای من یک تجربه تازه و ورود به دنیای یوتیوب بود. اما کم کم دیدم گفتگو با چهره‌های هنری و شنیدن داستان مسیر زندگی شان چقدر ارزشمند است. هدف من این بود که این روایت ها فقط در جمع های خصوصی نماند و بتوانیم آنها را با مخاطبان هم به اشتراک بگذاریم. «میکروفن باز» جایی است که آدم ها بی واسطه، صادق و بدون نقاب حرف می‌زنند. جایی برای ثبت زندگی.
نویسنده: عباسعلی اسکتی
