“زآئو دو ساگازان”خواننده‌ای که امانوئل ماکرون را، بر سر غزه، به چالش کشید و توانست بر سیاست تاثیر بگذارد

برافروخته، چون شماری دیگر، از شرایط ترسناک و باورنکردنی ای که مردم غزه  در آن گرفتار شده اند، “زآئو دو ساگازان”، خواننده جوان فرانسوی،در نامه ای سرگشاده، رو به امانوئل ماکرون، رئیس جمهوری، کرد و، با برشمردن همه چشم پوشی های ناپذیرفتنی،  از او خواست  بدون درنگ به کمک مردم غزه بشتابد. او از ماکرون خواست که اگر می خواهد کماکان در ارتباطات خود از ترانه وی “سمفونی آذرخش” بهره گیرد، بیش از دادن خبر سمبولیک”،  در راه به رسمیت شناختن فلسطین تلاش کند.

این درحالی است که امانوئل ماکرون، که شعرها و آواز این خواننده را دوست می دارد، از “سمفونی آذرخش” درشبکه های اجتماعی خود استفاده کرده است.

“زائو دو ساگازان” ۲۸ ساله، که سال گذشته جایزه ی “پیروز های موسیقی” را در بخش بهترین هنرمند ربود، در یک نامه دراز در اینستاگرام خود به رئیس جمهوری فرانسه هشدار داد : «این یک ژست نمادین است اما کافی نیست».

او می‌گوید: «اگر اجازه می‌دهید یک کشتار رخ بدهد، ارتباطات خود را با آهنگ‌های من زیب ندهید. ما اینجا نیستیم که بی‌حرکتی را زیبا کنیم»

نامه ی “زآئو دو ساگازان” :

” هر شب، من این بخت بزرگ را دارم که لحظاتی از نور، هم‌دلی و عشق را با شما روی صحنه زندگی سهیم شوم.

من همیشه تلاش کرده‌ام به شیوه خود شادی بیاورم: این چیزی است که همه از ما هنرمندان انتظارش را دارند.

اما امروز، من دیگر نمی‌توانم تنها به گرم کردن قلب‌ها، بدون انگشت نهادن بر آنچه در پیرامون مادر حال فروپاشی است، بسنده کنم.

من دیگر نمی‌توانم زیبایی زندگی را بخوانم بدون اینکه به بیداد گری که اجازه می‌دهیم مستقر شود، اشاره کنم

از ماه‌ها پیش، مردم فلسطین توسط دولت اسرائیل،که امروزه توسط  یک ائتلاف افراطی راستی اداره می‌شود، بمباران، گرسنه، آواره و خوار شده‌اند.

کودکان از گرسنگی می‌میرند، خانواده‌ها بدون آب، بدون مراقب، بدون سرپناه، زیر آوار آنچه که دیروز هنوز شهرشان بود، زندگی می کنند.

در برابر چشم جهانیان، تمام یک جامعه در حال ناپدید شدن است.

و این جهان به جای دیگر نگاه می‌کند. یا بدتر از آن  :  توجیه می‌کند، نسبی می‌سازد، درنگ می کند.

در ۷ اکتبر، غیرنظامیان اسرائیل قربانی جنایات ترسناک حماس شدند. هیچ‌کس آن را توجیه نمی‌کند. من از تمام جان‌های از دست رفته ی  غیرنظامیان ، چه فلسطینی  باشد و چه اسرائیلی بسیار دلتنگ می شوم.

اما این خشونت‌ها نمی‌توانند بهانه‌ای برای یک کشتار بی‌پایان، یک انتقام‌جویی بی‌رحمانه علیه تمام مردمی باشند که دهه‌ها زیر استعمار و سرکوب بوده‌اند. از جنگ سخن می رود، اما دیگر جبهه‌ای وجود ندارد.

از دفاع مشروع می گویند، در حالی که بیشتر قربانیان کودکان هستند. به گروگان‌های اسرائیل اشاره می‌شود، در حالی که دولت خودشان آتش‌بس را که آزادی آن‌ها را ممکن می‌ساخت، شکست.

ارتش اسرائیل بهانه مبارزه با تروریسم را می‌آورد. ما نمی‌توانیم همچنان هر سخن انتقادی را با یک اتهام ناعادلانه رد کنیم.

این یورش به یک مردم و یک دین نیست، بلکه نمایانگر سیاست نسل‌کشی نتانیاهو و کسانی است که اجازه می‌دهند این سیاست ادامه یابد.

این بیزاری نیست. این فراخوانی برای عدالت، همدلی و کرامت است.

آقای رئیس‌جمهور

شما چندین بار از «سمفونی آذرخش ‌ها» در ارتباطات خود، به ویژه در شبکه‌های اجتماعی تان  استفاده کرده‌اید، اما در حالی که شما «نور»، حساسیت و همدلی را جشن می‌گیرید، زیر ابرها، در چند کیلومتری از ما، کودکان دوزخ را می آزمایند.

من محکم به شما می‌گویم : اگر برای زندگی‌هایی که آن‌ها دفاع می‌کنند، کاری نمی‌کنید، از کلمات هنرمندان استفاده نکنید. اگر در حالی که اجازه می‌دهید یک کشتار رخ بدهد، ارتباطات خود را با آهنگ‌های من آزین ندهید

از وجود ما نباید برای زیبا سازی بی حرکتی استفاده شود.

آقای رئیس‌جمهور

شما توان کنشگری دارید

دلاوری و کرامت داشته باشید و این کار را انجام دهید.

به رسمیت شناختن دولت فلسطین یک ژست نمادین ضروری است، اما کافی نیست

آنچه اکنون رخ می دهد، نیاز به واکنش های بی درنگ و کوبنده دارد.

پایان کامل آتش‌بس را خواستار شوید

به همکاری نظامی پایان دهید

اجازه دهید کمک‌های انسانی، که هفته‌ها توسط اسرائیل راهشان بسته شده، سرانجام از سر گرفته شوند.

زیر پا گداشتن حقوق بین‌الملل را تحریم کنید.

از پیگیری و پژوهش پیرامون جنایات جنگی هواداری کنید

هر روز سکوت، هر روز سردرگمی عمدی، قربانیان تازه ای به وجود می آورند. به ناامیدی، رادیکالیسم و بیزاری خوراک می دهند و انسانیت ما را بیشتر در شرم فرو می‌برند.

این گفته ها برای پایان دادن به سرکوب یک مردم است

برای به یاد آوردن اینکه کودکان، غیرنظامیان، پرستاران، مادران و پدران نباید بهای منطق‌های نیروهائی را بپردازند که فراتر از آنها جا دارند.

این سخنان برای تشویق به کنشگری است نه استفاده از کلمات

این درباره باز یافتن قلبمان، نور افکنی مان و انسانیت‌مان است

پاسخ امانوئل ماکرون

رئیس‌جمهوری فرانسه در اینستا گرام، این گونه  پاسخ داد: «من کلمات شما را خواندم. من آن‌ها را می‌شنوم. من آن‌ها را احساس می‌کنم»، او در یک جای دیگر نوشت. فرانسه «هیچ کمک نظامی، نه مستقیم و نه غیرمستقیم به عملیات انجام شده توسط ارتش اسرائیل در غزه ارائه نمی‌دهد » و افزود : «هیچ چیز نمی‌تواند بی‌تفاوتی در برابر فروپاشی ملتی را توجیه کند». سپس  گفت که به نام فرانسه مبارزه می‌کند.

پس از آن همه ی فرانسه، در پاسخ به انتقادات سخت اسرائیل و ایالات متحده، که پاریس را به بازی به سود حماس متهم می‌کنند، از خبر غافلگیرکننده امانوئل ماکرون پیرامون  به رسمیت شناختن کشور فلسطین هواداری کردند و گفتند که این کار برای «دادن حق به اردوگاه صلح» است.

در این راستا، سازمان عفو بین‌الملل،  شنبه شب پیام غول‌پیکری را  با عنوان «توقف نسل‌کشی در غزه» را بر روی بالن نوری  که از المپیک سال گذشته  به جا مانده و دوباره در فصل تابستان، همه شب، به پرواز در می اید، انداخت ، تا «سرنوشت جانخراش مردم غیرنظامی در سرزمین فلسطین» را، به مناسبت نخستین سالگرد بازی‌های المپیک پاریس،  یادآوری کند.

نخستین  کامیون‌های بارگیری شده با کمک های بشردوستانه و دارو،  روز یکشنبه، از مرز مصر به نوار غزه محاصره شده و گرسنگی کشیده، جایی که اسرائیل آتش‌بس روزانه را برای اهداف انسانی در چندین بخش اعلام کرده ، گذشتند. شماری کشور نیز به پرتاب کمک از راه هوا پرداختند که نه تنها خطرناک است بلکه کارآئی چندانی ندارد. اما به هررو بهتر از هیچ است.

حال شاید بسیج هنرمندان و همگان بتواند کمکی به پایان دادن به این جنایات جنگی ویافتن راه حل های سودمند بکند.

«شهلا رستمی»