نیما ابراهیمی: مدلینگ شبیه به بازیگری است

چرا از اینهمه فعالیت هنری سمت بازیگری آمده اید؟

من‌ بازیگری را انتخاب نکرده ام چون بازیگری بود که به سمت من آمد، چون من کار مدلینگ انجام می دادم که گروهی از انتخاب بازیگران با شرکت ما قرارداد بستند تا چند مدل به خاطر استایل و ظاهری که داشتند برای نقشهایی در فیلم انتخاب بشوند و وقتی در مسیر آن قرار گرفتم بازیگری برای من بیشتر دنیایی بود که درون آن وجود داشت، چون شما در درون آن انسان هایی متعددی را زیست می کردید، ممکن بود یک دکتری را زندگی کنید
یا یک معلم یا یک راننده تاکسی و … و این اتفاق باعث می شد شما بروید سراغ همه این آدمها تا پیدایشان کنید و به جزئیاتشان دقت کنید تا آگاهی کافی نسبت به عواطفشان، راه رفتنشان، غذا خوردنشان و همه جزئیاتشان برسید تا بتوانید به آن آدم نزدیک بشوید تا بخواهید بازیشان کنید،
به نظر خودتان و مخاطبانتان این پروسه زیست در این فعالیت جذاب نیست؟

قطعا همینطور است، دنیای بازیگری با آنچه قبل از ورود به آن تصور می کردید، چقدر تفاوت یا شباهت داشت؟

قطعا برای مم بسیار متفاوت بود چون دنیای بازیگری از دور این اجازه را به هر شخصی می دهد تا مورد قضاوت قرار بگیرد، هم از نظر مالی و شهرتی که در درون خودش وجود دارد و اشخاصی که در دنیای بازیگری فعالیت دارند که خیلی ها‌یشان را دوست داشتم و حتی بسیاری از آنها برای من جذابیت خاصی نداشتند و برای من حتی سوال پیش آمده بود که چرا باید اینها بازیگر باشند؟ ولی وقتی وارد این دنیا شدم و کنارشان قرار گرفتم و آفیش های متعدد در زمان ها و موقعیت های جغرافیایی خاصی را تجربه کردم متوجه همه این سختی ها شدم تا متوجه بشوم و حتی افرادی که در دنیای بازیگری دوسشان داشتم برای من چالشی ایجاد کردند تا به دوست داشتنم احترام بگذرم و بازیگرانی که در قالب یک نقش یا رفتارهایی در جایگاه اجتماعی آنها در جامعه قضاوتشان کرده بودم را دوست داشته باشم و برای من ارزشمند باشند، من از استاد علی نصیریان و شهاب حسینی آدابی را یاد گرفتم که حتی سینمایی نبود و حتی هرگز در زندگی قبلی خودم در دنیای که برای من وجود داشت تجربه شان نکرده بودم
و آموختم انسان بودن هم در درون بازیگری چقدر زیبا تعریف می شود.

سختی ها و شیرینی های دنیای بازیگری چیست؟

سختی های دنیای بازیگری که زیاد است ولی همه این سختی ها شیرین هستند و همین امر جذابشان می کند، شما شاید جغرافیایی را در این دنیا تجربه کنید که حتی اسم آن مکانها را نشنیده بودید ولی ممکن است آنجا کار کنید، در نوع پوشش و رفتارهای اجتماعی خودتان به گونه ای باید زیست کنید که شاید انتخاب شخصی خودتان نباشد ولی باید آن گونه باشید و سختی های آن به نظرم شیرینی های این شغل می تواند باشد.

دستی هم در حرفه مدلینگ دارید، در مورد آن صحبت کنید.

بله درست است، من عاشق کار مدلینگ هستم و‌ اعتقاد دارم در شباهت به همان بازیگری است چون باید همه آن اَکت ها را در درون آن زندگی کنید و‌ در مدلینگ شما باید حس خوبی که از آن محصول در واقعیت میگیرید در رضایت خودتان نسبت به آن برند باید درست انتقال بدهید تا برای عموم جامعه تاثیرگذار باشد.

این حرفه در ایران به صورت حرفه ای چه جایگاهی دارد؟

متاسفانه باید خدمتتان عرض کنم جایگاهی به مراتب بی علم و ناآگاهی نسبت به خودش گرفته که مثل یک کشتی که در درون اقیانوس سرگردان رها شده است، در صورتی که بسیار می تواند تاثیر گذار باشد در جامعه و در ارتقای فرهنگ در سرزمینمان ایران ولی متاسفانه نه صنفی و نه مرکزی برای آموزش برای علاقمندان خودش دارد.

فضا برای رشد جوانها در دنیای تصویر و نمایش چگونه است؟

متاسفانه باید واقعیت ها را بپذیرفت هر چند تلخ ولی شرایط و زیر ساخت های لازم برای هر آنچه که رشد و پیشرفت در فضای سینما و تلویزیون باشد به هیچ عنوان آماده نیست.

مافیا چقدر در این حرفه وجود دارد؟

قطعا نمی شود مافیا را کتمان کرد و وجود دارد ولی هر چقدر یک بازیگر چه در تئاتر و چه در سینما علم ‌‌و آگاهی اش بیشتر باشد و بتواند تلاشی درست در مسیر محترمی را دنبال کند قطعا همین مافیا نمی توانند سراغش نروند و مجبور هستند از او استفاده کنند و این به قوی بودن یک بازیگر برمی گردد.

هدف و آرمانشهر شما در دنیای هنر و مخصوصا بازیگری چیست و فکر می کنید ده سال بعد کجا باشید؟

آرمان من در هنر و کار هنری چه رشته بازیگری و چه در مدلینگ لذت بردن از زیستی است که در درون آن می کنم و از آن لذت می برم، چون دنیایی که من در درونم از آن حس می کنم من را نزدیک می کند به انسانیت و امیدوارم بتوانم حتی خیلی ابتدائی تاثیر گذار باشم.

عباسعلی اسکتی