هم صدا با مردم در مصائب ملی

هنرمند فقط آفریننده زیبایی نیست؛ هنرمند، صدای رنج و شادی مردم است. در روزهایی که جامعه زخمی و اندوهگین است، سکوت یا همراهی هنرمندان می‌تواند معنایی عمیق‌تر از همیشه داشته باشد. آنان با دل‌های حساس و کلامی تاثیرگذار، می‌توانند دردهای پنهان را روایت کنند، امید را در دل‌ها زنده نگه دارند و وجدان جمعی را به حرکت وادارند.

در پی این حادثه تلخ، اعلام سه روز عزای عمومی در استان هرمزگان، اقدامی بود برای ابراز همبستگی عمومی با خانواده‌های داغدار. در همین راستا، جشنواره موسیقی نواحی که قرار بود با شکوهی خاص برگزار شود، متوقف شد. این تصمیم گرچه موجب شد برنامه‌های هنری به تعویق بیفتد، اما نشان‌دهنده درک عمیق هنرمندان و مدیران فرهنگی از شرایط اجتماعی و احترام به عواطف عمومی بود.

جشنواره موسیقی نواحی، قرار بود آینه‌ای از فرهنگ غنی و تنوع موسیقایی این مرز و بوم باشد؛ اما در روزهای عزای مردم، هنرمندان ترجیح دادند که صدای ساز و آوازشان خاموش بماند تا مبادا زخمی بر زخم‌های تازه افزوده شود. این سکوت، خود یک موسیقی بود؛ موسیقی همدردی، احترام و مسئولیت اجتماعی.

رفتار هنرمندان در چنین مواقعی فراتر از اجرا یا لغو یک برنامه است. آنان با رفتار خود، پیام‌هایی مهم به جامعه می‌دهند: اینکه هنر تنها برای شادی نیست، بلکه همراه رنج‌ها و اندوه‌ها نیز هست؛ اینکه هنرمند به اتفاقات پیرامونش بی‌تفاوت نمی‌ماند و اینکه زیبایی هنر، در لحظات سخت، می‌تواند چهره‌ای انسانی‌تر و ژرف‌تر به خود بگیرد.

در دنیای امروز، نقش اجتماعی هنرمندان بیش از گذشته برجسته شده است. از اعتراض به بی‌عدالتی‌ها گرفته تا همدلی با آسیب‌دیدگان حوادث طبیعی یا انسانی، حضور فعال هنرمندان، عاملی برای ایجاد همبستگی و ارتقاء آگاهی عمومی است. آنان می‌توانند با زبان هنر، پلی بسازند میان دل‌های شکسته، امیدی بدمد در دل‌های خسته و راهی بگشایند به سوی فردایی بهتر.

حادثه بندر شهید رجایی نیز این حقیقت را بار دیگر یادآور شد که هنر و هنرمند، عضوی جدایی‌ناپذیر از زندگی مردم‌اند. در غم‌های بزرگ، مردم به سراغ صدای هنرمندان می‌روند؛ به دنبال کلماتی که اندوهشان را معنا کند، به دنبال تصاویری که رنجشان را بازتاب دهد، به دنبال نغمه‌هایی که شاید اندکی از بار غمشان بکاهد.

لغو جشنواره موسیقی نواحی، اگرچه یک وقفه در برنامه‌های هنری بود، اما در حقیقت نمادی از تعهد هنرمندان به مسئولیت اجتماعی خود بود. این تصمیم، احترام به حرمت جان‌های از دست رفته و همدلی با خانواده‌های داغدار را به شکلی عینی نشان داد.

در روزگار ما، هنرمند باید نه تنها آینه زیبایی، که پژواک دردها و شادی‌های مردم باشد. هنرمندی که در برابر رنج مردم خاموش بماند، در حقیقت رسالت هنری خود را نیمه‌کاره گذاشته است.

همراهی هنرمندان با جامعه در روزهای سخت، این پیام را به همگان می‌رساند که هنر زبانی انسانی است؛ زبانی که در شادی‌ها می‌رقصد و در غم‌ها، آرام و محترمانه به سوگ می‌نشیند.

در پایان، باید گفت حادثه بندر شهید رجایی، زخم تازه‌ای بر دل همه ما نشاند. اما واکنش جامعه هنری به این حادثه تلخ، بار دیگر امید آفرید که هنر، در سخت‌ترین لحظات، می‌تواند پناهگاهی برای دل‌های زخمی باشد.

باشد که هیچ جامعه‌ای داغدار از دست رفتن عزیزانش نباشد و هنر و هنرمند، همیشه در کنار مردم، در شادی‌ها و غم‌ها، حضوری روشن و اثرگذار داشته باشند.

مهدی احمدی / مدیرمسئول