هیات داوران بخش اصلی ۷۸مین فستیوال کن

حال، گرچه شماری از عضو های داوران، از دنیای سینما می آیند، از جمله “آلبا رورواکر” هنرپیشه  ایتالیائی، ” دیودونه حمدی”، مستند ساز اهل کنگو و “جرمی استرانگ”، بازیگر خوب آمریکائی، که در نقش “روی کوهن”، وکیل نادرست و خبره ی دونالد ترامپ در فیلم “کارآموز”،  ساخته ی علی عباسی (فیلم بسیار شایسته ی بخش مسابقه ای فستیوال سال گذشته) درخشید، به کوتاهی به آنهائی اشاره می کنم که پیشینه و سبکشان می تواند برای جایزه ها و به ویژه نخل طلا، سرنوشت ساز باشد.

از “هال بری” بگوئیم که نخستین زن آفریقایی-آمریکایی  یا به گفته ای دیگر سیاهپوست است که جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را برای بازی در فیلم در سایه نفرت (۲۰۰۲) اثر “مارک فارستر” به دست آورد. “هال بری” از این رو  می تواند جالب باشد که هم نقش‌هائی در فیلم‌های پرفروش و هم در فیلم‌های مستقل بازی کرده است. .

با کسب جایزه بزرگ هیات داوران  فستیوال سال ۲۰۲۴، برای فیلم «آن چه که ما نور باورش داریم»، “پایال کاپادیا” ی هندی، با نخستین فیلم بلندش،  پیروزمندانه‌ به صحنه بین المللی سینما پرتاب شد. نباید فراموش کرد که گزینشش در “سینه‌فونداسیون” کن در سال۲۰۱۹ ، سبب شد کشورش هند پس از سی سال دوری از بخش مسابقه ای فستیوال،  در سال ۲۰۲۴، با یک زن کارگردان برای نخستین بار به  این بخش باز گردد.  البته “پایال کاپدایا”،  در مسیر حرفه‌ای خود، با فیلمی که برآن می توان، افزون بر نداشتن ضرب آهنگی مناسب  و داستانی بسیار پیش پا افتاده، بسیار خرده گرفت،  به گلدن گلوب ۲۰۲۵ (نامزدی برای بهترین کارگردانی و بهترین فیلم خارجی‌زبان !) رسید و  شماری جایزه ی دیگر از این دست  را ربود، ممکن است بخواهد دیدگاه خود را از فیلم و فیلمسازی در سنجشش به کار بندد.

نویسنده فرانسوی-مراکشی، “لیلا سلیمانی” هم یک نت دیگری به این پارتیشن می افزاید که آن دیدگاه یک نویسنده دو ملیتی است. او که  نخستین  رمان خود را در سال ۲۰۱۴ در انتشارات گالیمار به چاپ رساند، با کتاب  “در باغ دیو”،  دید منتقدین را به خود جلب کرد. سپس برای “ترانه شیرین”، رمان دومش،  جایزه گنکور ۲۰۱۶ و جایزه بزرگ خوانندگان ال ۲۰۱۷ را به دست آورد. این رمان در سال ۲۰۱۹ به فیلم سینمایی درآمد..

کارگردان پرکار کره ای و برنده  شماری جایزه بین‌المللی، “هونگ سانگ سو”، که به سینمای  شخصی و ساده خود وفادار مانده ، پس از چهار بارشرکت در بخش نوعی نگاه و  سپس در بخش نمایش های ویژه و بخش  “کن پرمییر” به فستیوال کن باز می گردد. او تاکنون هفت فیلم ساخته و هم اکنون روی فیلم بعدی خود با عنوان «در میانه زندگی» کار می‌کند.

درباره “کارلوس ریگاداس”، کارگردان  مکزیکی، که با تقدیر ویژه دوربین طلایی، برای نخستین فیلم خود “ژاپن”، در سال ۲۰۰۲ به کن پا گذاشت، با دومین فیلمش، “نبرد در آسمان” ، در سال ۲۰۰۵، و سپس با “نور خاموش” در سال ۲۰۰۷، جایزه هیئت داوران را (مشترکاً) در بخش مسابقه ای ربود. او با فیلم “پس از تاریکی”، جایزه بهترین کارگردانی را در جشنواره کن  سال ۲۰۱۲ نیز به دست آورد. “ریگاداس”  همچنین کتاب “حضور” را در سال ۲۰۲۳ ، پیرامون  سینما و ریشه های افرینندگی به چاپ رسانده است. “کارلوس ریگاداس” که سبکی تک و رادیکال دارد و مهارت خود  را در هنر سینما نشان داده،  هم اکنون سرگرم کار بر روی فیلم بعدی خود، “ردپای سایه” است.

حال باید این دید آیا برگزیده های این هیات داوران، برخلاف سال گذشته،  بیشتر با فیلم های برگزیده منتفدین و تماشاگران همخوانی خواهد داشت یا نه.. پاسخ آن در روز پایانی فستیوال، روز ۲۴ مه داده خواهد شد.

«شهلا رستمی»