سرخ پوست فیلمی فراتر از سینمای ایران است، زمانی که این فیلم را روی پرده سینما میبینید جذب آن میشوید، همین عنصرِ جذب شدن و چشم بر پرده دوختن برای یک فیلم کافی است، سرخ پوست یک اثرِ سینمایی تمام عیار است...
با موقعیت سازی و در لحظه بودن نمیشود فیلم ساخت، اینکه فیلمساز با فیلمش بگوید من فیلم اجتماعی میسازم و پشتِ مردم جامعه ام هستم هم نمیشود قبول کرد، سعید روستایی در دومین فیلمش با بازسازی موقعیت تکراری اش همچنین ادعایی دارد...
نام فیلم بشدت جنبه تبلیغی دارد و فیلمساز با صدای بلند فریاد زده است که اولین فیلمش یک تبلیغ است تا یک اثر سینمایی! فیلمساز سعی کرده فیلمی ملتهب بر اساس موضوع روز جامعهاش بسازد اما آن چیزی که میبینیم تنها سفارش و شعار است...
مهدی علیمیرزایی کارگردان «پالتو شتری» در نشست رسانهای این فیلم عنوان کرد که هدف خاصی از ساخت این فیلم نداشته و تنها بهدنبال تصویر کردن یک داستان بوده است.
فیلم ۲۳ نفر یک مستند داستانی است و نمیتواند یک اثر کاملِ سینمایی باشد، مهدی جعفری به عنوان کارگردان تلاش کرده تا روایتی مستند گونه از یک اتفاق را به سینما تبدیل کند اما این اتفاق نتوانسته به شکلی دراماتیک روایت شود...
دومین فیلم یلدا جبلی نمیتواند یک اثر جدی سینمایی باشد، بیشتر یک تله فیلم است، قصه ای کلیشه ای و تکرار شده همراه با شعارهای توخالی، فارغ از لحن و روایت، فیلمساز یک موضوعی را طرح میکند که مخاطب نمونه اش را به بهترین شکل در فیلمهای دیگر دیده است...
در سینمای ایران جای زن و مرد عوض شده است، در سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر شاهد فیلمهایی هستیم که اساسا ضد مرد ساخته شده اند، نمونه اش فیلم مردی بدون سایه ساخته علیرضا رئیسیان اینکه چرا فیلمساز فکر میکند...
نرگس آبیار نویسنده و کارگردان «شبی که ماه کامل شد» درباره نقش کمرنگ نیروهای امنیتی در این فیلم تأکید کرد، پرداخت به وجوه امنیتی این داستان سوژه فیلمش نبوده است.
شاید فیلم شهبازی از لحاظ فرم و ریتم و فیلمبرداری نکات مثبتی داشته است اما باید از دبیر جشنواره و هیئت انتخاب سوال کنیم چرا در چهل سالگی انقلاب و در جشنواره فیلم فجر که باید یادآور ایام دهه فجر و و المانهای یرانی اسلامی باشد فیلمی با این مضمون وارد جشنواره میشود. باید یادآوری کنیم که جشنواره فیلم فجر جشنواره برلین و کن و دگرباشها نیست اینجا ایران است و اتفاقا یکی از افتخارات این کشور شئونات اخلاقی و خانواده مداری در آن است.
هسته مرکزی فیلمهای پرویز شهبازی جوانان هستند و این موضوع برای او به دغدغه تبدیل شده فیلم طلا هم بر همین اساس و قاعده ساخته شده اما طلا همانند فیلم قبلی شهبازی یعنی مالاریا فقط طرح موضوع میکند این موضوع در قالبی بی منطق روایت میشود...
یلدا جبلی دانش آموخته رشته سینما از دانشکده سینما، تئاتر، در سال 1393 نخستین تجربه خود را با ساخت فیلم سینمایی "داره صبح میشه" به عنوان نویسنده و کارگردان تجربه کرد...