این وضعیت، حاصل روندی تدریجی اما مستمر است. از سال‌های ابتدایی پس از انقلاب تاکنون، رسانه‌های رسمی ایران به‌تدریج از نقش ناظر فاصله گرفته‌اند و در مدار تأیید، پوشش و توجیه عملکرد حاکمیت قرار گرفته‌اند. در این میان، رسانه ملی (صداوسیما) بارزترین نمود این تغییر است؛ نهادی که به‌جای بازتاب تنوع دیدگاه‌ها و باز کردن فضای گفت‌وگو، به بلندگوی واحدی برای روایت رسمی بدل شده است. در همین راستا، بسیاری از خبرگزاری‌ها، روزنامه‌ها و سایت‌های خبری نیز، به‌دلیل وابستگی مستقیم به نهادهای حکومتی، در مسیری مشابه گام برداشته‌اند. نتیجه، چیزی جز بحران اعتماد عمومی نبوده است. در جامعه‌ای که جریان...