گالری‌های زیرزمینی با معماری خاص خود، رابطه سنتی بین هنرمند، اثر و مخاطب را دگرگون کرده‌اند. در این فضاها که عمدتاً فاقد استانداردهای نورپردازی و آکوستیک حرفه‌ای هستند، نوعی صمیمیت و بی‌واسطه‌گی بین مخاطب و اثر هنری ایجاد می‌شود. دیوارهای آجری نما داده‌شده، کف‌های سیمانی و نورپردازی‌های تجربی، به بخشی از تجربه زیبایی‌شناختی نمایش تبدیل می‌شوند. این فضاها با طرد فرمالیسم گالری‌های رسمی، به دنبال ایجاد رابطه‌ای ارگانیک با مخاطب هستند. مدل اقتصادی حاکم بر گالری‌های زیرزمینی، نمونه جالبی از اقتصاد مقاومتی در عرصه هنر است. با حذف هزینه‌های گزاف فضای نمایشی و تبلیغات رسمی، این گالری‌ها امکان نمایش را...