کاش همه چیز مثل جشنواره باشد

محیا حمزه

پروانه های سی و چهارمین جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان اصفهان چند روزی است هوای شهر و ایران را رنگین کرده است. روبدادی که سال به سال شکل و رنگی متفاوت تر پیدا می کند و به مسئولیت های اجتماعی اش نگاهی ژرف تر می اندازد. کرونا شاید محدودیت هایی را برای برگزاری جشنواره و مراسم های جانبی آن ایجاد کرده بود، اما خود این اتفاق دریچه جدیدی را به سوی کودکان سرزمینم باز کرد. استفاده از بستر آنلاین برای اکران فیلم ها، یعنی آنکه دسترسی همه برای تماشای فیلم ها و این قدم بزرگی است که جشنواره خانه به خانه رفته است.
اما مهمترین اتفاق ها نه در بستر فیلم ها که در حواشی جشنواره اتفاق می افتد. برگزاری مراسم های شادی آفرین در جمع کودکان بیمار (بیمارستان تخصصی کودکان امام حسین(ع)) اتفاق قابل تاملی است که برگزار کنندگان این فستیوال طی چند سال اخیر به آن توجه جدی نشان داده اند.
از سوی دیگر مناسب سازی و اکران برخی از فیلم های جشنواره برای دو گروه نابینایان و ناشنوایان گام بزرگی در دیدن این بخش جامعه در برگزاری چنین رویدای است.
سینما سیار و اکران فیلم در مناطق محروم و کمتر برخوردار شهر، یکی دیگر از توجه به قشر ضعیف جامعه و شادی آفرینی در این مناطق است. کودک و نوجوان، پیر و بزرگ کنار هم پای فیلم می نشینند و فیلم های جشنواره را در محله خودشان می بینند. اتفاقی مهم برای اثر گذاری بیشتر برای مخاطبان و سهیم کردن مردم به ویژه قشر ضعیف جامعه که شاید این رویداد و فیلم بتواند مسیر زندگی ایشان را تغییر دهد.
برگزاری جشن ها و برپایی غرفه های فرهنگی نیز در سطح شهر نیز به ایجاد فضای شاد و کودکانه کمک بیشتری می کند و کمتر کسی از این فضا به دور می ماند.
جشنواره سی و چهارم همراه با گرامیداشت نوجوان فداکار ایذه ای علی لندی، یکی دیگر از شاخصه های مسولیت اجتماعی در قبال جامعه بود که برنامه ریزان این جشنواره به آن به خوبی عمل کردند تا نشان دهند فداکاری و ایثار چگونه می تواند مردم یک کشور را تحت تاثیر خود قرار دهد و برای این رشادت کلاه از سر بردارند.
آنچه در حاشیه برگزاری یک هفته ای جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان اصفهان گذشت، نشان می هد که حاشیه گاهی چقدر مهم تر از متن رویداد است. حاشیه های شادی آفرینی که تمام جامعه را تحت تاثیر خود قرار می دهد و ای کاش همه چیز در کشور به صورت جشنواره ای برگزار می شد تا همه می توانستند سهمی از آن داشته باشند.