شبنم ندیمی: در بلاتکلیف ترین برهه زمانی تاریخ بشری قرار گرفته ایم!

هنرمندنیوز: با شبنم ندیمی که خبرنگار هنرهای نمایشی بوده و در رادیو نمایش هم  فعالیت کرده است گفتگویی کوتاه داشته ایم که با هم می خوانیم.

چرا از اینهمه فعالیت هنری سراغ بازیگری رفته اید؟

واقعیت داستان به این صورت است که من بازیگری را انتخاب نکردم، بازیگری من ‌را انتخاب کرد، انگار از بچگی قرار بود این اتفاق برای من بی‌افتد ولی من دائم جلو‌ی آن را می گرفتم، اولین بار که جلوی دوربین رفتم چهار سالم بود  و در نماهنگ های تلویزیونی بازی کرده بودم، سال هفتاد و هفت آقای ایرج قادری برای فیلم طوطیا از من تست گرفتند و خیلی هم دوست داشتند که برای ایشان بازی کنم اما در پنج سالگی موهایم کوتاه بود و خیلی از بخش های بازی این شخصیت مرتبط به موهایش بود، چندین بار تست گریم گرفتند  اما مثل امروز موهای مصنوعی آنقدر پیشرفته نبود و ممکن نشد با ایشان کار کنم، بعد از آن در مدرسه دائما تئاتر کار می کردم و جایزه می بردم ولی چون شاگرد اول بودم و درسم خیلی خوب بود انگار حتما باید دکتر می شدم.

شما دستی هم در نوشتن و دنیای رسانه دارید، از آن صحبت کنید.

دائما در المپیاد ها و مسابقات مربوط به نوشتن رتبه می آوردم، دبیرستانی بودم که به خاطر شرکت کردن در یک مسابقه نوشتن اول شدم و برای دانش آموزان رتبه برتر هر منطقه از طرف آموزش و پرورش کلاس های خبرنگاری گذاشتند، در چند مرحله آزمون قبول شدم و کارت خبرنگاری گرفتم، اولین بار در شانزده سالگی آنقدر فعال بودم که معلم خبرنگاری ام خبرهایم را در چندین خبرگزاری منتشر می کرد، در سرویس هنرهای نمایشی کار می کردم و آن موقع عشق من این بود که سر تمرین گروه های تئاتری بروم و در پلاتوهای تئاترشهر مصاحبه کنم و کارها را ببینم، هر کارگردانی هم که به من پیشنهاد کار می داد می گفتم نه، من نمی خواهم بازیگر شوم، من دارم از ایران می‌ روم چون آن موقع آلمانی می خواندم و می خواستم به آلمان بروم و جراح شوم، در هفده سالگی وارد رادیو نمایش شدم و مدتی هم آنجا حضور داشتم تا اینکه در ایران ماندگار شدم و یک روز به خودم گفتم مقاومت بس‌ است برو و ببین این دنیا از تو چه می خواهد.

وضعیت دنیای تصویر و نمایش امروز برای رشد یک جوان چقدر ایده آل است؟

من فکر می کنم ما به عنوان انسان در بلاتکلیف ترین برهه زمانی تاریخ بشری قرار گرفته ایم و بهترین جواب برای این سوال نمی دانم است! ولی می توانم به هر علاقمندی این نوید را بدهم که با مطالعه و تلاش دوچندان جایگاهی که استحقاقش را دارد به دست بیاورد، آدمی به تلاش زنده است.

چه ویژگی هایی در یک نقش باعث می شود آن را بپذیرید؟

اول از همه قصه و پرداخت مناسب به کاراکتر و بعد از آن هر چه نقش از من دورتر باشد، سخت تر باشد و من را با ویژگی هایی از خودم آشنا کند که قبلا نمی شناختم برای من جذاب تر است.

دوست دارید در کنار کدام هنرپیشه ها و برای کدام کارگردان بازی کنید؟

کاش چارلی چاپلین و استنلی کوبریک زنده بودند تا می شد برایشان بازی کار کرد، مثلا دلم می خواست برای فرانسیس فورد کاپولا کنار آل ‌پاچینو بازی کنم، یا اسکورسیزی همراه رابرت دنیرو یا رومن پولانسکی این لیست تمامی ندارد.

چه توصیه ای به علاقه مندان بازیگری دارید؟

تلاش کنید، تمرین کنید، فیلم ببینید، مطالعه کنید، مطالعه کنید و مطالعه کنید.

سختی ها و شیرینی های این حرفه؟

هر حرفه ای سختی های خودش را دارد ولی مسئله اینجا است که اگر آدمی عاشق حرفه ‌اش باشد حتی سخت ترین لحظات در بطنش شیرینی بزرگی همراه دارد، شاید بهترین معیار برای فهم این موضوع که آیا مناسب این‌ حرفه هستم یا نه همین باشد، در سخت ترین لحظات چگونه تاب میاوریم، رشد با درد همراه است.

جلوی آینه تمرین جایزه گرفتن می کنید؟

نه! به نظر من برای جایزه گرفتن لازم نیست جلوی آیینه تمرین کرد، باید جای دیگر و به نحو دیگری تمرین و خود سازی کرد.

فکر می کنید ده سال بعد کجا باشید؟

دلم نمی خواهد خیلی از آمال و آرزوهام حرف بزنم چون فکر می کنم به قول مولانا: خانهٔ اسرار تو چون دل شود / آن مرادت زودتر حاصل شود، فقط می دانم که ده سال دیگر مثل اکنون در تلاش هستم و فقط این‌ را می دانم که هر روز باید از یک نفر بهتر باشم و آن کسی نیست جز خود دیروزم، مطمئنم که در مسیر بالندگی قدم های زیادی برداشته‌ام، سعی می کنم تا آن روز نقش خودم را برای ساختن دنیایی بهتر ایفا کنم.

فعالیت های پیش رو و حرف پایانی برای مخاطبان هنرمند؟

چند فیلمنامه در دست دارم و در حال مذاکره و بررسی هستم و یک قرارداد هم برای نمایش خانگی امضا کرده ام اما مهم‌ترین مسئله امروز سلامتی است، امیدوارم به زودی تزریق واکسن کووید ۱۹ برای همه هموطنانم انجام شود تا هم شاهد از دست دادن عزیزانمان نباشیم و هم کسب و کارهای مردم و فعالیتهایشان به روال سابق برگردد، از جمله سینما و تئاتر و اهالی آنها که خسارت های جبران ناپذیری داشته اند بتوانند فعالیتشان را از سر بگیرند، برای شما و همه خواننده های محترم روزنامه شما آرزوی سلامتی و‌ بهروزی دارم، از همه خواهش می کنم همچنان پروتکل های بهداشتی، داشتن ماسک و فاصله ی اجتماعی را رعایت کنند.

عباسعلی اسکتی