ماه‌چهره خلیلی، بازیگری که می‌توانست ستاره باشد

هنرمندنیوز: فیلم‌های سینمایی و مجموعه‌های تلویریونی، هرچقدر هم که ساختاری قوی داشته باشند، بدون درخشش بازیگران، نمی‌توانند در جذب مخاطب موفق عمل کنند. دلیل آن واضح است، زیرا مخاطبان توسط بازیگران وارد فضای فیلم یا سریال شده و به تماشای آن می‌نشینند. اگر بازیگران، توانایی ایفای نقش و گیرایی مخاطب پسند را نداشته باشند،فیلم شکست خواهد خورد. برای همین کارگردانان کاربلد، در انتخاب بازیگر حساس بوده و تنها آنانی را دعوت به کار می‌کنند که هم گیرایی داشته باشند و هم توانایی.

تعامل کارگردان با فیلمبردار، صدابردار و دیگر عوامل ساخت یک فیلم یا سریال سخت نیست و زمان زیادی را نمی‌طلبد، اما هدایت بازیگر و توضیح نقش او ،وقت به مراتب بیشتری را از فیلمساز می‌گیرد.

متاسفانه در ایران مدت‌هاست که بازیگر توانا و جذابی ظهور نکرده است، به خصوص هنرپیشه‌های زن. این مهم آسیب‌های جدی به فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی زده و می‌زند. اکثر بازیگران ایرانی توانایی ایفای نقش‌های مختلف را ندارند و تنها در چنبره یک نقش گیر افتاده و می‌افتند.بخشی از این ضعف به بازیگر بر می‌گردد و قسمت اعظمش متوجه کارگردانان است. کارگردان کاربلد، هم در انتخاب بازیگر دقت می‌کند و هم در هدایت او تلاش بیشتر تا آنچه در ذهن دارد اتفاق بیفتد.

متاسفانه اکثر کارگردانان ایرانی، توانایی هدایت بازیگر را ندارند و عنان کار را به دست خود او می‌دهند که این عمل بسیار غیر حرفه‌ای و خانمان برانداز است. پیش از انقلاب چند بازیگر زن در سینما حضور داشتند که از فیزیک و گیرایی مناسبی برخوردار بودند،اما فیلمسازان آن دوره نتوانستند یا نخواستند از توانایی آنان درست استفاده کنند.در اکثر فیلم‌هایی که آن دوره ساخته می‌شد،فضایی به بازیگران زن داده نمی‌شد تا هنر خود را به تماشا بگذارند.از فیزیک مناسب و گیرایی معدود هنرپیشه‌های زن استفاده دیگری می‌بردند. پس از پیروزی انقلاب، بازیگران زنی مانند هنرپیشه‌های قبل پا به عرصه سینما ننهادند که دارای فیزیکی مناسب و چهره‌ای جذاب باشند. برای همین هیچ کدام از آنان نتوانستند تبدیل به ستاره شوند. هرچند بازی برخی از آنان از اسلاف خود بهتر بود،اما هرگز نتوانستند جای خالی آنان را برای مخاطبان پر کنند.

پس از انقلاب، ماهچهره خلیلی تنها بازیگری بود که از فیزیک و میمیک مناسب برای ستاره شدن برخوردار بود، اما این چنین نشد.زیرا نه کارگردانان کاربلدی وجود داشت که او را هدایت کنند و نه خودش به توانایی‌هایش پی برد.تنها داوود میرباقری بود که توانست بخشی از توانایی‌های خلیلی را در سریال مختارنامه از قوه به فعل درآورد. بی شک اگر ماهچهره خلیلی که بازیگری تحصیل کرده است، تلاش بیشتری می‌کرد و سختی‌های این راه را به جان می‌خرید،می توانست تنها ستاره زن سینمای پس از انقلاب ایران باشد. به نظر می‌آید این بازیگر جذاب، آن گونه که باید بازیگری را جدی نگرفته و نمی‌گیرد، هرچند که از لحاظ کمیت پرونده پرباری دارد.

ماهچهره خلیلی با اینکه در دهه چهارم زندگی خویش قرار دارد،اما هنوز توانایی اش در هنر بازیگری را نه خودش کشف کرده و نه هیچ کارگردانی. متاسفانه زمان ستاره شدن برای خلیلی گذشته است، اما اگر وی می‌خواهد سطح بازیگری اش ارتقا یابد، باید بازیگران توانای خارجی، چه کلاسیک و چه جدید، به خصوص اینگرید برگمن را الگو قرار دهد و بارها و بارها بازی آنان را ببیند. باید دقت زیادی روی میمیک چهره، حرکت و رفتار آنان داشته باشد. آنان استادانی هستند که می‌توانند راهنمای خوبی باشند.

ای کاش ماهچهره خلیلی از ابتدا با کارگردانانی مانند مسعود کیمیایی و داوود میرباقری همکاری می‌کرد تا پایه بازیگری‌اش محکم بسته می‌شد.

• سیدرضااورنگ