همیشه دوست داشتم «بازیگر» شوم

به گزارش هنرمندنیوز آرورا نراقی، متولد هفده دی هزار و سیصد و هفتاد و پنج، کرد لیسانس مهندسی شیمی گرایش صنایع غذایی و لیسانس طراحی لباس، یکی از پرمخاطب ترین چهره های اینستاگرام که در حوزه طنز فعالیت می کند.

*این ایده فعالیت در اینستاگرام از کجا به ذهن شما رسید؟

من همیشه به بازیگری علاقه داشتم و از بچگی دوست داشتم در سینما باشم، بارها در تایمای خلوتم جلوی آینه تمرین می کردم، متاسفانه در کشور ما ورود به سینما خیلی سخت و داستان دار است و جامعه هنر سینمای ما اصلا پذیرای هنرمندای جوان نیستند، این سختی برای دخترها هم چند برابر است بنابراین من تصمیم گرفتم از سوشال مدیا که اینستاگرام باشد شروع کنم.

*و فکر می کردید با این استقبال روبرو شوید؟ کجا متوجه این بازخورد شدید؟

بله فکرش را می کردم، به این خاطر که کلا من آدمی هستم که یا کاری را انجام نمی دهم یا اگر انجام بدهم صد خودم را برای آن می گذارم و می دانم که موفق می شوم، من از اول کاملا فکر شده پا به این عرصه گذاشتم و لطف خدا و محبت فالوورهایم بی تاثیر نبود.

*چه المان هایی را در کارتان در نظر می گیرید که مخاطب همچنان پیگیر صفحه شما باشد؟

بارها و بارها تلاش کرده ام و چندین ژانر متفاوت را امتحان کرده ام، بارها ویو نگرفته ام و بارها دیده نشده ام ولی باز هم ادامه داده ام، امیدم را از دست نداده ام تا بالاخره سلیقه مخاطبان پیجم دستم آمده و خیلی خوشحال هستم که به سناریو و تصویرسازی من علاقه دارند و من را دنبال می کنند.

*در طول روز چقدر برای اینستاگرام وقت می گذارید و ایده تولید محتوای یک پست چگونه شکل می گیرد؟

من به جز بلاگری شغل دیگری هم دارم که در طول هفته و در طول روز خیلی زمان گشتن داخل اینستاگرام را ندارم، اکثر ایده های من از یک جمله که در طول روز می شنوم، یک صحنه که در زندگی روزمره می بینم یا یک فیلم قشنگ که نگاه می کنم حاصل می شوند و می نشینم و سناریو را با چند ساعت کلنجار با خودم می نویسم.

*شهرت را دوست دارید؟

صدالبته که دوست دارم، اگر نه که وارد این عرصه نمی شدم ولی شهرت نه به هر قیمتی و نه با تنفر و تمسخر مردم، شهرت را با محبوبیت دوست دارم، یعنی می خواهم که اگر من را جایی می بینند یا اسمم را می شنوند تداعی یک حس خوب باشد، اینطوری خیلی راضی هستم.

*آیا فضای مجازی انسانها را از دنیای واقعی و لذتهای آن دور کرده است؟ 

صددرصد بله، متاسفانه این روزها همه تنها شده اند و تنها راه فرارشان از این تنهایی سوشال مدیا شده است، پس لااقل بهتر است که به طور درست از این داستان استفاده کنیم و سعی کنیم مطالب مفید را دنبال کنیم، از دیدن یک سری محتوای پوچ و بی فایده فاصله بگیریم.

*بیشترین دایرکت شما شامل چه نکته هایی می شود و کامنت جالبی داشته اید که در ذهنتان مانده باشد؟

می توانم ادعا کنم هواداران خیلی ماه و گلی دارم، خیلی به من لطف دارند، چه دایرکت و چه کامنت ولی این که می خواهم تعریف کنم تنها چیزی است که در خاطر من است و واقعا برای من تاثیر گذار بوده است، یادم می آید یک روز خیلی حالم بد بود‌و از چند جا ناامید بودم و در شرایط بد زندگی بودم که خیلی وقتها همه ما در آن شرایط قرار می گیریم، در اینستاگرام بودم و داشتم پیامها را می خواندم که به این پیام رسیدم که نوشته بود: تو برای اینکه به اینجا برسی خیلی تلاش کردی و خیلی دختر قوی هستی، من همیشه دنبالت می کنم، هیچوقت کم نیار! و من اینطوری بودم که این آدم چه کسی است که در این حال من یکهو چنین پیامی داده است، واقعا حال من را در آن شرایط خوب کرد، دم ایشان گرم هر کجا که هست.

*آیا بلاگرها افراد پولداری هستند و درآمد فضای مجازی اینقدر زیاد است؟

راستش درآمد بلاگرها خیلی فرق می‌کند، بعضی ها فقط از روی علاقه و عشق به کار تولید محتوا می‌ کنند و بعضی ها هم با برندها همکاری و درآمد دارند، ولی اینکه بگوییم همه بلاگرها پولدار هستند نه، واقعاً اینطور نیست. مثل هر شغل دیگری بستگی به تجربه، خلاقیت و میزان فعالیت دارد.

*کدام پست شما بیشترین بازخورد را داشته است و چقدر ویو خورده است؟

من به کنار همه ظواهر و داستانها قلبی آدم معتقدی هستم و همیشه و‌ همه جا هم به اعتقاد همه احترام گذاشته ام، یادم‌ می آید بعد از پیروزی جنگ روزه مان در پیجم فعالیتی نداشتم و کاملا خوابیده بود، یک سناریو داشتم به اسم پارانویا آماده بود که بگیرم و دو روز قبل فیلمبرداری زنگ زدم به فیلمبردار و گفتم محرم است و من باید یک سناریو حسینی آماده کنم، دلم‌ نیست سناریو پارانویا را بگیرم، آن دو روز نشستم به سناریو نوشتن و آماده کردن لوکیشن و هماهنگی همکاران دست اندرکار و خلاصه آن سناریو را به اسم (معجزه ی نور) گرفتیم که واقعا معجزه شد و مورد حمایت و‌ توجه خیلی خیلی زیاد قرار گرفت و بیشترین ویو را به من داد.

*فکر می کنید بلاگری بیشتر هنر است یا مهارت فنی؟

به نظر من بلاگری یک ترکیب از شغل و هنر است، چون از یک طرف نیاز به خلاقیت، نگاه شخصی و حس هنری دارد و از طرف دیگر نظم، برنامه‌ ریزی و تعامل با برندها هم بخش کاری است، یعنی اگر فقط هنری باشید، دوام نمی آورید، اگر فقط شغلی نگاه کنید، روح محتوای شما از بین می‌ رود، پس نتیجه می گیریم که بلاگری میکس خلاقیت، هنر و بیزنس است که بسیار مرز حساسی دارد.

*یک پیام برای مخاطبان شما که این مصاحبه را می خوانند.

فقط می‌خواهم بگویم ممنون هستم از شما که همیشه کنار من بوده اید، حتی وقتی خودم به خودم ایمان نداشتم. شما فقط مخاطب نیستید، بخش بزرگی از مسیر من هستید، روراست بخواهم باشم نه تنها من هیچ کدام از بلاگرها بدون حمایت شما هیچی نیستند، امیدوارم همیشه چیزی از من بگیرید که باعث لبخند یا الهام در دلتان بشود و بتوانم به اندازه چند دقیقه در طول روز و کنار مشغله و داستانهای زندگی حال دلتان را خوب کنم.

نویسنده: عباسعلی اسکتی