یادمانی بر شهدای خدمت و رئیس‌جمهوری مردمی
- شناسه خبر: 90800
- تاریخ و زمان ارسال: 30 اردیبهشت 1404 ساعت 22:04
آیت‌الله رئیسی؛ از قضاوت تا ریاست، با مردم و برای مردم
شخصیت آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی، فراتر از یک مسئول دولتی یا چهره سیاسی، نماد نوعی از خدمت‌گزاری متعهدانه بود. از روزگار نوجوانی در حوزه علمیه مشهد تا سال‌های طولانی حضور در دستگاه قضایی، و سپس در مسئولیت ریاست‌جمهوری، او همواره تلاش کرد که خود را در میدان عمل، نه در شعار، به مردم بشناساند. کارنامه‌اش از دادستانی کرج و تهران تا ریاست دیوان عالی کشور و در نهایت قوه قضاییه، با دغدغه عدالت، مبارزه با فساد و تقویت اعتماد عمومی آمیخته بود. با ورود به پاستور در سال ۱۴۰۰، آیت‌الله رئیسی مسیر تازه‌ای را آغاز کرد؛ مسیری که ویژگی شاخص آن میدانی بودن، نزدیکی به مردم و ساده‌زیستی بود. سفرهای استانی مستمر، حضور در مناطق محروم، گفت‌وگوی مستقیم با مردم و پیگیری بی‌واسطه مسائل، تصویری متفاوت از یک رئیس‌جمهور به نمایش گذاشت؛ تصویری که مورد احترام و اعتماد اقشار مختلف قرار گرفت.
شهدای خدمت؛ نام‌هایی فراتر از تشریفات
شهادت آیت‌الله رئیسی و یارانش از جمله حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمدعلی آل‌هاشم (امام جمعه تبریز)، حسینیان‌فر (فرمانده تیم حفاظت)، مخبر وزارت خارجه، خلبانان و تیم پروازی، نشان داد که خدمت در این سرزمین هنوز با روح ایثار، فداکاری و مسئولیت گره خورده است. آن‌ها نه در میدان جنگ، بلکه در مسیر صلح، آبادانی و همدلی جان خود را فدا کردند. شهدای خدمت، فقط منحصر به این حادثه نیستند. هر روز در سراسر کشور، معلمان در کلاس‌های روستاهای دورافتاده، آتش‌نشانان در دل شعله‌ها، پزشکان در شب‌های کرونا، مأموران امداد در شرایط سخت، کارگران خدمات شهری، مهندسان راه‌سازی، و نیروهای نظامی و انتظامی در تأمین امنیت، جان بر کف انجام وظیفه می‌کنند. گرامی‌داشت این شهدا، یعنی ارزش‌گذاری بر مسئولیت‌پذیری و وجدان کاری؛ یعنی یادآوری اینکه خدمت، مقدس‌ترین جلوه زندگی اجتماعی است.
سیاسی‌زدایی از شهادت، ملی‌سازی خدمت
یکی از مهم‌ترین وظایف رسانه‌ها و نهادهای فرهنگی، پرهیز از تقلیل چنین رخدادهایی به دعواهای جناحی و تحلیل‌های مقطعی است. شهادت آیت‌الله رئیسی و همراهانش، حادثه‌ای است ملی، نه حزبی. او رئیس‌جمهور همه مردم ایران بود، با هر گرایش و سلیقه‌ای. احترام به او و همسفرانش، احترام به جایگاه خدمت است؛ نه صرفاً یک جریان فکری. روز شهدای خدمت، فرصتی است برای برجسته‌سازی فرهنگ «اخلاق در مسئولیت» و «اخلاص در کار». مسئولان باید بدانند که در چشم مردم، آن‌چه باقی می‌ماند، نه وعده‌ها و سخنرانی‌ها، بلکه میزان فداکاری و صداقت در اجرای وظایف است. شهدای خدمت، نماد کسانی هستند که برای مردم، نه از پشت میز، بلکه در کنارشان، زندگی کردند.
لزوم نهادینه‌سازی فرهنگ خدمت
اگر بخواهیم این روز در تقویم ملی تنها به یک یادبود محدود نشود، باید آن را به یک گفتمان و جریان فرهنگی تبدیل کنیم. نظام آموزش و پرورش، دانشگاه‌ها، رسانه‌ها و نهادهای اجرایی، می‌توانند از ۳۰ اردیبهشت، بستری برای آموزش مفاهیمی چون مسئولیت‌پذیری، وجدان کاری، پاسخگویی و ارزش ایثار بسازند. هر کودک ایرانی باید بداند که خلبانی که در راه خدمت جان باخت، یا پزشکی که در بحران سلامت شبانه‌روز کار کرد، قهرمان ملی است.
همچنین ضروری است که دولت و نهادهای فرهنگی، با مستندسازی زندگی و تلاش شهدای خدمت، از جمله رئیس‌جمهور فقید، الگوهایی ملموس و معاصر برای نسل‌های آینده بسازند. جوانان امروز بیش از شعار، به قهرمانان واقعی نیاز دارند؛ کسانی که مانند آیت‌الله رئیسی، زیست مؤمنانه، ساده و مردمی داشتند.
پایانی که آغاز شد
حادثه تلخ سی‌ام اردیبهشت، برای مردم ایران پایانی بود بر حضوری فعال، پرتلاش و متعهد؛ اما هم‌زمان آغازی شد برای بازتعریف جایگاه خدمت در جامعه. آیت‌الله رئیسی، همان‌گونه که در حیاتش تلاش کرد مردم را اولویت نخست قرار دهد، در لحظه شهادتش نیز تصویری ماندگار از «خدمت بی‌منت» بر جای گذاشت. این روز باید به عنوان نماد پایداری، فداکاری و تعهد، در حافظه ملی نهادینه شود؛ نه فقط برای یادآوری غم از دست دادن، بلکه برای الهام گرفتن از راهی که آنان آغاز کردند. شهدای خدمت، ما را به آینده‌ای فرا می‌خوانند که در آن، اخلاق در مسئولیت، صداقت در عمل، و نزدیکی با مردم، شاخص اصلی حکمرانی باشد.
مهدی احمدی / مدیرمسئول
